- Kategori
- Edebiyat
SESSİZLİK
Ve yorgun gözlerimin ıssız terkedilmiş şeb-i yeldası, köz...
Kırık dökük bir ömrün sessiz şiiri ağarmış çizgileri yüreğimin.
Nefessiz kalmış gecenin,
toprak kokulu yitik ezgisi halcelerimin kimsesizliği.
...sessizlik...
Şimdi oturup şiirler döksem yüreğinden yalın ayak geçmiş yaşanmışlıkların sessizliğine, çıplak bir ürperti sararıp düşer ömrümün dallarından. Yaşanmışlıkların yorgunluğu "ahh" eder kör sessizliklerin derin kuyularında. Ben şimdi oturup şiir kerpiçli duvarlar örsem yüreğinin eteklerinde, kimsesiz bir çocuk avuçlarında gökyüzü taşır, bayram şekeri tadında aşk kokar bulutlar, uçurtmalar boyar gökkuşağının renklerini.
...sessizlik...
Ey sessizliğin halcesi,
kırlaşmış ömründe mühürlenmiş asi bir yolculuktur
eğilmeyen başımın dağlanmış zifiri hıçkırıkları.