Setenay çiçeği

Birgün Nart kadını Setenay Psıj'in kıyısına gitmiş. Orada yeşil dalları ırmağın üzerine eğilmiş uzun söğüt ağacının yanında olağanüstü güzellikte bir çiçek görmüş. Çiçek ışıl ışıl öyle parlıyormuş ki Setenay gözlerini alamamış. Çiçeğin beyaz yaprakları sanki sabah güneşinin parlak ışıklarında yıkanıyormuş.

Setenay çiçeği alıp evinin önüne dikmiş.

Ertesi sabah hemen heyecanla çiçeğin yanına giden Setenay onu tanıyamamış; çiçek dermansız düşmüş yaprakları buruşmuş.

Çok üzülmüş Setenay.

Tekrar Psıj'in kıyısına gitmiş ve yine aynı çiçeği bulmuş, yine getirip evinin önüne dikmiş.

Fakat o da solmuş!

Nart kadını bu harika çiçekler onun yüzünden öldüğü için çok üzülmüş.

Setenay vazgeçmemiş üçüncü kez yine ırmağa gitmiş. Bütün gün aynı çiçeği aramış. Sonunda akşama doğru onu bulmuş, yine evinin önüne dikmiş ve yatmaya gitmiş.

O akşam rüzgar gökyüzünde bulutları hareketlendirmiş. Şimşek çakmış, gök gürlemiş ve ılık bir yağmur yağmaya başlamış. Setenay'ın kalbi sıkışmış; bu sefer de çiçeği yağmur öldürecek diye korkmuş.

Sabaha doğru hava sakinleşmiş. İnsanın tenini okşayan bir güneş çıkmış. Setenay gözlerine inanamamış: Çiçek ışıldıyormuş!

-Su çiçeğin canını kurtardı, diye bağırmış. -Su can gibidir.

Derlerki, insan ilk kez o zaman anlamış suyun yaşam gücünü.
Bu çiçek şimdi de Nart toprağında Kafdağının ardında yetişiyormuş ve güzelliğiyle göz alıyormuş. Ona "Setenay çiçeği" diyorlarmış...

Kaynak http://e-adige.blogspot.com