Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

15 Ocak '08

 
Kategori
Psikoloji
 

Sevda kuvan

Sevda kuvan
 

.....


Hayata bakış

Hayat ne kadar uzun bir yol…
Bu yolda ne kadar diken var…
Bunlar diğer insan hayatlarını ne kadar engeller…
Hiç düşündünüz mü?

Duyar gibiyim neredeyse hepiniz evet düşündük tabi diyor… Ama aslında benim sormak istediğim bu değil…

Bunları ne kadar düşündük…
Başkalarını mutsuz ettiğiniz zamanları düşünün…
Ağzınızdan çıkan ilk cümle isteyerek kimseyi üzmedim… Ama aslında istediğiniz için üzdünüz…

Aslında bunu düşünmek zor olsa gerek…

Ama insanlar kendi egoları tatmin olmadıkça etrafındaki kimseyi düşünmezler…

Peki şunu soralım bu defa…
Neden? Neden başka bir insanı üzdün?
Yine duyar gibiyim…
İlk ve en kolay bahane…
hak etmişti…

Dediğim gibi bunların hepsi birer bahane…

Her şey insanların kendi egolarını tatmin etme istekleriyle alakalı…
Genç sizden daha genç bir insanı düşünün…

4-5 yaşlarında bir çocuk olsanız küçük kardeşinizi kıskanırdınız…
Ve onun yerinde olmak isterdiniz…

7-8 yaşlarında bir çocuk olsanız…
Sıra arkadaşınızla sürekli bir yarış içinde olurdunuz…

10-12 yaşlarında bir çocuk olsanız…
Lise ye giden çocuklara özenirdiniz ve ani bir şekilde büyümüş gibi davranmaya başlardınız.

Ya da 19-20 yaşlarında olsanız üniversite kazanamamış iseniz bu bir felakettir ve kesinlikle kabullenmek istemezsiziniz…
Kazanan arkadaşlarınıza ilginç bir soğukluk girer aranıza…
Ve bir sonraki görüşmede ilk söylenen cümle şu olur…

“Üniversiteye gidince çok değiştin bizi unuttunnn”

25-30 yaşlarınıza geldiğinizde sürekli bir rekabet içinde yuvarlanıyorsunuzdur…

Sabahtan akşama kadar beraber çalıştığınız arkadaşlarınız size göre sahtedir.. ve hep kuyularını kazmaya çalışırsınız…

35-40 arası yaşlanmaya başladığınızı anlar ama bunu büyük bir netlikle kabullenmek istemezsiniz…

45-50 artık hayattan fazla bir beklentiniz kalmamıştır…

Ama yinede sadece kendi çocuklarınızın iyiliğini düşünürsünüzzz…

İnsanlar sadece kendi egolarını tatmin etmek için yaşarlar…

Hayatın sonuna geldiklerinde aslında hiçbişey yaşayıp görmediklerinin farkına varırlar…

Ama bu çok geç bir fark ediş olur…

Hayat çoktan bitmiştir…

İşte o zaman geç kalınmışlıklar size büyük acı verir…

Hayattan tek dileğim hiç bir şeye geç kalmamak...

 
Toplam blog
: 16
: 1127
Kayıt tarihi
: 26.01.07
 
 

Merhabalar! Ben Ebru. 1988 doğumluyum. Kastamonuluyum. İstanbul'da oturuyorum. Açık öğretım bankacıl..