Sevdan uzak Gurbet

Uçan balonların gökyüzüyle buluşması gibiydi sana olan sevdam. Ellerimden kayıp giderken gökyüzüne doğru arkandan bende gitmek isterdim seni yalnız bırakmamak için. İçimdeki sevdanın nefesiyle uçmak isterdim yanına. Rüzgarla beraber savrulurken ben, girdiğim yolun sonunda sensiz devam ediyorum sevdanı yaşamaya.

Sırlarımla beraber kalbimi gömmek isterim. Sevdanın yanımda olmadığını bilerek yaşamaktansa kalbimin ne gereği var ki! Dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yağarken, hayat su gibi akıp giderken, insanın sevdalanması, sevmesi ve sevilmesi gerekirken insan düşünmüyor değil hani, neden kalbimde bir sır olarak kalasın? Ama geriye dönüp baktığımda koca bir hiç kalmış bana. Günahım olmuş sevdan gecelerimde. Günahlarımla Azraillin kurbanı olmak bile yakmadı sevdan kadar kalbimi. O alev alev yanan cehennemin sıcaklığı bile vız geldi bana. Göz göre göre umutlanıp sevdalanmışım sana. İnanmışım kendime ve sevdama. Sen bunları bilmezken bulutlanmışım, hüzün işlemiş içime kayıp giderken ellerimden. Sersefil kaldı yalan gecelerde ay’ın vurduğu pencereler. İçime çekmek istediğim nefes gidişin gibi yankılarını bıraktı ciğerlerime. Nasıl beklerdim, nasıl özlerdim, nasıl koşardım sana bir bilsen. Gözlerinin güneş gibi doğmasını isterdim sabahlarımda. Sokak lambalarının aydınlatan tarafı gibi seninde bulutların üstünde kurduğum dünyamı aydınlatmanı isterdim. Sen bir su gibi oldun, aldığım nefes gibi oldun sevdan bana değdi değeli. Ruhum sana bağlanmış sanki prangalarla.

Boğazımda düğümlenmiş sözcükler var hala. Kuralı bu muydu sevdanın onu da bilmiyorum. Kuralına uyduramadım belki de sevdamı. Karda yürüyüp izini belli etmeyenler gibi sana olan sevdamı da buna benzer şekilde kalbine girdirmek isterdim. Gecelerim sen kokarken gitmez oldu sevdan kalbimden. Savrulur durur uzaklara, ayrı sabahlara, ayrı akşamlara.