Sevdanın mevsimi

Baharın yeşilinin yerini sonbaharın kızıl rengi aldı. Yudum yudum içerken yıllarımı yazın sıcak yüzünü baharların arasından çıkartamadım bir türlü. Kışın rüzgarlarını çekemedim içime senin nefesin gibi.

Beni senin yazmanı isterdim saatlerce zamansız. Sayfa sayfa cümleler, satırlar, kelimelerle hayatımı seninle doldurmak, notlarımı sana verip, sevdamı kalbine yazmak isterdim. Bazen volkan gibi patlayıp, bazen rüzgarın savuran yüzüyle düşman olup, sevdamı savurmasını engellerdim. Gidişine biat etmek zorunda kalmak acı versede, kalbime mıhlanmış sevdamı ölene kadar taşıyacak olmak daha acı geliyor. Oysa seni bir ömür şarkı niyetine söyleyebilirdim. Hayatımın şarkısı olup, sözlerini beraber yazabilirdik. Sözlerinin içinde sevdamız olur, gözlerimize bakarak dillendirirdik. Kimsenin bilmesine gerek yoktu. Sen ve benim bilmem yeterliydi. Sen olmadan da yazıyorum ama gözlerine bakamadan, ellerine dokunamadan, dizlerinde uyuyamadan söylemek zorunda kalıyorum.  Çöldeki kızgın kumların taneleri savrulurken yüreğime, sen çıkıverdin karşıma. yüreğim yanıp dururken bir serap gibi göründün ve kaybolup gittin gözlerimi ovuşturduğumda. Sensiz bıraktım kendimi, saldım çayırlara, derelere, denizlere, zamanın geçmediği yerlere. Hayatın neler getirip, neler götüreceğini hesap etmeden sensiz bir dünyada nasıl zaman geçirebilirdim ki!

Hayalin tutuyorken elimden, akıp giderken hayat gözlerimden, bir daha seni göremeyecek olsam da baharlardan kurtulup, yazın gelmesini dört gözle bekleyeceğim. Çünlü o yaz geldiğinde senin sıcacık bakışın ve gülüşün içime dolacak.