Sevdiğin çevreden uzaklaşmanın dayanılmaz hüznü...

Yol şantiyesinde çalışıyorum…

Memlekete yollar yapıyoruz…

Dolayısıyla, yolun gittiği yere rastlayan her türlü tesisi yıkıyoruz…

Oturulan evleri istimlak edip yıkıyoruz.

İçinde oturanları yerlerinden yurtlarından ediyoruz…

Üzülüyorlar bu insanlar…

Hasret çekiyorlar…

Yukarıdaki gibi, yıkılacak evlerinin duvarlarına içlerindeki duyguları anlatan resimler çiziyorlar..

Ve aşağıda yazdığım gibi duvar yazıları yazıyorlar, içlerinden geldiği gibi en doğal şekilde;

……………………….

“ Ya umutlar da biterse kardeeeş…”

……………………….

>>>>>>>>“Taşındık

Deme yaa :)

Çok uzağa..

Gitmişsiniz la..

Geriye gelin”    

…………………………

İnsanlarımız üzüntülerini içlerine atıyorlar çoğunlukla, ya da resim ve yazılara..

Onlara bakıp okuduğunuzda içimiz acıyor…

En azından benimkisi….