- Kategori
- Aşk - Evlilik
Sevdikçe anlam kazandı...
Sevince anlam kazandı her bir hece seninle… Her bir kelimeyle cümleler oluşturdum sana dair. Her bir cümleyle anlatmaya çalıştım sevgimi. Cümleleri sıraladım ardı sıra bitmedi anlatmak seni… Bitmeyen nesirde, sonu gelmez şiirde, dilimdeki bestede yine hep sen vardın, bir de senin sevgin, dostluğun, aşkın…
Eksik kalan neydi yüreklerde… Neden yüreklerde savaş çığlıkları var. Sevmeyi mi öğretemedik yoksa anlatamadık mı? Anlatsam seni, anlatsam sevgimizi değişir mi birşeyler? Değiştirebilir miyiz bu soğuk uykuyu? Uyanır mı yürekler aşkla? Ölüm uykusu olmasın yüreklerde, her kalpteki güzellikler çıksın ortaya. Her yürek sevgiyle ısınsın buzlar erisin. Rüya olmasın sevgi dolu dünya…
Savaş çığlıkları dünyayı sardığında anlamı kalır mı ufak çırpınışlarımızın? Bölüşebilir miyiz dünyayı? Anlayabilir miyiz ölüm korkusuyla bekleyiş içinde olanları. Filistinli arkadaşlardan dinlemiştim direnişlerini ve pişmanlıklarını. Pişmanlıklar ne yazık ki; fayda etmiyor yaşananlara. Pişmanlıkları yaşamamak için hayata daha sorumlu bakmayı deneyebilir miyiz? Erteleyişlerimiz ve çözmediğimiz her sorun yarınlarda daha büyük sorunlar olarak çıkacak karşımıza.
Yarın çok geç olmadan yakınınızdaysa sevdiğiniz sarılın… Unutmayın siz sarılmışken, sarılmayı bekleyen çok insan var bu dünyada. Şanslı olduğunuz için şükredin yaradana…
Ben sevdiğim ve sevildiğim için şükrediyorum her gece…
Hayatımıza ışık saçan ve anlam katanlar oldukça her şey daha da güzel olacak… Sevmeyi denersek…
Ahh!!!!! sesi geldi sanki dostlardan…