Sevdim seni İstanbul

Seni sensiz dolaştım İstanbul sokaklarında kaybettim benliğimi,

Yürüdüm çaresizce usul usul aradım kaybettiğim sevdiğimi,

Aldın götürdün İstanbul onu benden bıraktın bana hayalini,

Bir gece vakti seyrettik seni İstanbul, Haliç'ini Pierre lotie'ni.

Sevdiğim ilk kez öptüğünde boğazın kıyısında

Utandım senden İstanbul, o mavi sularına dalmak istedim.

Seni seviyorum kelimesini duyduğumda

Yerinle göğün bir oldu beni bulutların üstüne sürükledin.

Öyle işledin ki yüreğime İstanbul,

Ne seni bensiz, ne beni sensiz nede yarsız düşünebildim

Aldın sevdiğimi, bıraktın beni tek başına, attın beni bir kıyıya

Ama ben seni bırakmıyorum İstanbul.

Arnavutköy'de, Bebek'te, Kanlıca'da, adım adım dolaştım sokaklarında

Bulamasamda yarimi yedi tepende

Rüzgarım ol, kokusunu getir bana istemesende.

Çınaraltı'nda çayımı yudumlarken seninle

Boğazım düğüm düğüm gözlerimde yaşlarla

Aldın götürdün beni benliğine, gül kokan bahçelerine

Kara toprağına sarsanda yarimi İstanbul, üzerine en güzel laleleri eksemde,

Sen kopardın sanırsın onu benden, toprak kokun bana yeter.

Sevdim seni İstanbul hiç bırakmayacak kadar

Yarimi senin şefkatli kollarına bırakacak kadar

Kendimi sana teslim edecek kadar sevdim seni İstanbul

Hülya Kanatlı / Hülyalar