Sevdim

Sevgiye hasret gönlüme geleni

Yarama merhem olanı sevdim

Aşkı yaşarken bulutlara yükselmeyi

Ayrılıkta dibe vuran kahrımı sevdim

Bazen sessizliğimi

Bazen de çaresizliğimi

Yağmur damlaları misali

Gözlerimden süzülen yaşları sevdim

Kızdığımda taşan öfkemi

Öfkelendiğimde zehir zembelek dilimi sevdim

Bazen alttan alışlarımı

Dediğim dedik inadımı

Bazen de dimdik duruşlarımı sevdim

Küslük nedir, kin nedir bilmedim

En kızgın halimde bile

Kızgınlığımın uçup gitmesini sevdim

Geçmişte içimi acıtanları

Canımı yakanları affetmemi sevdim

Her karanlığın ardından

Bir güneş gibi yeniden doğmayı sevdim.

Ben belki de ilk defa

Kendim olmayı sevdim…