Sevenlerinin sevgisinden emin olamazsın ama sevmeyenlerin sevmiyordur, ondan emin olabilirsin

Keşke sevenlerim sevmeyenlerim kadar harbi olsalardı, kuşkulu bakışlarda bulmaca çözmekten bıktım. Beni sevmek zorunda değilsiniz, ayıp olmaz merak etmeyin; isterse sevenlerim ile sevmeyenlerim yer değiştirsinler…

Manitamla kanlımı birbirine karıştırdım; ikisi de “yerim seni” diyor da hangisi nasıl yiyecek o belli değil. İnsan dostunu düşmanından ayıramaz mı? Dostunun dostluğundan emin olamazsa ayıramaz.

Sevenlerimizin gülüşü bulutlardan süzülerek geliyor, kim bilir ne zaman ulaşacak hanemize; o kadar tereddütte kahkahalar donar, düşmanın nefreti kapı arkasında keskin balta. Gülüş balta, balta gülüş olsa, uğraşmasak bulutlarla.

Sevdiklerimizle ilgili daha fazla kafamız karışık, daha fazla tereddüt içindeyiz. Dostun vefasızlığını düşmanın acımasızlığından daha çok düşünüyorum. Azrail’im bile sevdiklerimin içinde dolaşıyor. Mezarım sevgilimin ayakucunda.

Bir de sözde etrafım sevgi çemberiyle kuşatılmış, top atsan yıkılmazmış gönül saraylarımız. Lakin içimi kemiren kurt; dost habersiz alt geçitten giderken düşman kapımı çalarak geliyor.

Düşmanlarımızla ilgili tereddüdümüz yoktur, kesin sevmiyorlardır; endişemiz dostlarımızla ilgilidir çünkü belki seviyorlardır.