Sevgi damlası

Sevgi damlası bir kere kalbine düşmeyi görsün. Tıpkı sevdiğine kalbinde bir yer açmışçasına… Ve o sonsuza kadar orada kalır.

Her şeyi yapmaya hazır gibisin. Beyninde her şeyi tasarlar ve tüm sözcükleri katarlar gibi dizmek istersin. Ama sevdiğinin karşısına dikilmeye gör hiçbir şey çıkmaz o ağızdan. Boynun yana düşer… Söylemek istediklerini gözlerinden bir köprü kurarak anlatmaya çalışırsın. Yüreğin çırpınırcasına anlatmak istersin her şeyi… Şairin dediği gibi: ‘söyleyeceklerimi bilsen bunu bilmekten ölürsün’! Söyleyeceklerinin birleştiği tek yer ‘seni seviyorum’ kelimesinde saklıdır. Ama bir türlü söyleyemezsin.

Aslında söyleyebilmeli sevdiğin tüm insanlara… Çünkü hayat o kadar kısa ki! Çabuk tutmalı elini, ertelememeli, üşenmemeli… Tekrarı yok yaşamın ve yaşanacakların. Sevdiklerin ansızın gidebilir yanından. Beklide hiçbir zaman olmayabilir yanında… Ölüm ansızın kapını çalabilir… Senin olmayışını fırsat bilerek sevdiklerini alabilir senden. Bu yüzden söyleyebilmeli işte. Çok basit söylemesi belki… Yüreklerde de bir o kadar anlamlı… Hiç bir şeyi ıskalamamak gerekir. Çünkü hayat bize sunulmuş çok büyük bir armağandır. Öyleyse ne duruyoruz armağanımızı açmayacak mıyız?