Sevgi Karşılıksız Olmaz

Doğada hiç bir şey karşılıksız değildir. Almadan verilmez. Su buharlaşmazsa yağmur yağmaz, güneş görmezse çiçek açmaz, Tanrı bile karşılıksız vermez, cenneti ve cehennemi niçin yarattı sanıyorsun?

Vermeden alamazsın. “Madem beni seviyor yapacak tabi” Sevgi öyle bir şey değil. Sevgiye karşılık vermeksizin karşındaki insandan sürekli bir şeyler talep etmek, istemek, beklemek adil ve sürdürülebilir değil. Kimse bunu yapmak zorunda değil.
Bu dar bencillik ve adam kullanmaktır. Adamın sevgisini kullanıp ondan fayda
sağlamaktır.

Senin sorumsuzca davranıp benim sorumluluk taşımamı beklemen adil değil. Terapist desteği alman, psikiyatrist tedavi sürecin, burnun ile ilgili ameliyatın, gözünün durumu gibi her türlü sağlık sorunun benim sorumluluğum altındaysa benim bir sıfatım olmalı. Eş gibi abi gibi. Ekonomik olarak ihtiyaçlarını karşılamak benim görevimse bir bağımız olmalı; koca gibi, baba gibi. Senin geleceğin için endişelenmemi istiyorsan bugün senin bir şeyin olmalıyım. 
Senin için aylardır çabalıyorsam, yeniden güvenini kazanmak için çırpınıyorsam, yuvana geri dönmenin umudunu taşıyorsam, çocuğumuzla birlikte yeniden aile olmayı ve düştüğümüz yerden kalkarak yaralarımızı iyileştireceğimizi düşünüyorsam bir tek dayanağım vardı; senin “yeniden yuvama dönmeyi ve sevmeyi ben de istiyorum ama bir şey hissetmiyorum. İyileşip duygularımdan emin olmak istiyorum” demendi. Bu bir umuttu. Bu bir iyi niyetti. Çünkü ben de böyle olduğunu düşünüyordum. Senin zaten duygu durum bozukluğu yaşadığını ve bu yüzden duygularını tanımlamada sorun yaşadığına inanıyordum. İyileştiğinde ve sağlıklı düşünebildiğinde senin de aileni ve yuvanı tercih edeceğine, senin için iyi olanı görebileceğine inanıyordum.

Yoksa platonik olarak sana sevdalı, aptal bir aşık muamelesini hak etmiyorum. Seni takıntı haline getirmiş, obsesif bir ruh hastası da değilim. Bizim kuşağın sadakat duygusu sizin kuşaktan daha güçlüdür. Benim sende ısrarım, kolay bırakmamak istemem çocuğumuz ve seninle yaşadığımız güzel bir yedi yılın hatırınadır. 

“Bırak git, başkasını bul” mantığını yanlış buluyorum. Eş olmak böyle bir şey değil. “Bu harcadığın çabanın yarısını harcasan sana dünyaları verecek çok kadın bulursun” bunu da reddediyorum.

Erkek veya kadın bulunuyor. İki bira içince çok kolay oluyor mekânlarda bilirsin. Cep telefonunda, Klavye arkasında bir sürü prens(!)ve prenses(!) var. Çevremiz yalnızlarla dolu. Ama EŞ öyle kolay bulunmuyor.

Çok çiçekten bal alarak aramaya çalışmak insanı sadece ahlaktan yoksun yapıyor. Deneme ürünü gibi bu kadar giyilip çıkarılan bir ürünü kimse almak istemiyor.

“Önündeki kısmeti kapatıyorsun”, “belki daha iyi bir kısmet vardır kim bilir” diyerek bir de bu aramalara manevi boyut katıyoruz. İkiyüzlü bir toplumuz. Ne yazık ki hepimiz işimize gelen bir ayet indiririz gökten. Kendimize uydururuz her şeyi. Bir yuvanın alternatifi çok kolay bulunmaz. Çocuklu bir aile, liseli gençler gibi sevgili denemelerine heba edilemez.
Sevgi karşılıksız değildir. Seven sevilmek ister, sevilme umudu taşır. En azından iyi niyetli bir çabayı gerektirir.