Sevgi(li)nin günü mü olur ?

Hayat ve bütün yaşanmışlık gerçekse eğer, ölüm yalan olmalı değil mi?… Yada gerçekse ölüm, hayat yalan değil mi?... Sevgililer gününden bahsederken ölüm de nereden çıktı değil mi? Peki ama her şey zıddıyla değerli değil mi? Geceler olmasa gündüzün kıymetini kim bilir? Kim bilir, hastalık olmasa sağlığın kıymetini?! Yokluk olmazsa bilinir miydi varlığın kıymeti… Ve sevgi birleşmekse, ölüm ayrılık değil mi; sevgiden sevgiliden?!...

Bakmayın aykırı cümleler kurduğuma… Sevgi baş tacımız bizim… Öyle ki, gönül razı değil bir güne sığdırmaya… Sanki bir güne sığdırılınca sevgililer, bir günlük hatta bir gecelik sevgiler türüyor çevremizde… İsyanım sevgililer gününe değil, bir günlük sevgi(li)lere… Zira hayat bir gerçekle başlar, öbür gerçekle biter… Yani iki gerçeği vardır hayatın; biri sevgi diğeri de ölümdür… Sevgiyle hayat bulur bütün canlar, tıpkı kainatın hayat bulmasındaki sevgi kadar…

Elbette ki, sevgililer gününde fark etmeyiz sevdiğimizi ve hatırlamayız sevgililerimizi… Ama farklı bir an, özel bir zaman oluşturabiliriz o günün hatırına… Lakin yine de herkesin paylaştığı özel bir günde yapılanlar değil de, iki kişilik sevdanın özel günleri canlanır hatıralarda… Hangi sevgililer günü, ilk kez sevgiyle gözlerin gözlerde buluştuğu günün, ilk kez ellerin ellerle kavuştuğu günün yada ilk kez sevgilerin dilden kalbe döküldüğü günün heyecanını yakalatabilir… Özel günün hatırına planlanmış yaşananlar mı, natürel yaşamda kalplerin kaburga kemiklerini dövdüğü anlarda yaşananlar mı?!...

İşin gerçeği, üretmek için tüketmek gerek. Üretimin artması için de artmalı tüketim… İnsanların zaruri ihtiyaçlarından fazlasını tüketmesi için de nedenler gerek… Yoksa neden, nedenler üretmek gerek… Evet, belki de her şey tamamen duygusal !... Lakin iki gerçeği vardır hayatın; biri sevgi diğeri de ölümdür. Bir de ölmeden ölmek vardır, sevgiler öldüğünde… Sevgilerinizin ölmemesi dileğiyle, sevebildiğiniz için sizi, sevdirebildiği içinse sevgilinizi tebrik ederim…