Sevgi Tanrısaldır.

Sevgi ruhumuza iyi gelir. Sevilmek için yaparız birçok fedakarlık, sevginin sıcaklık duygusunu hissetmek için sarılırız bir bebeğe. Tanrısaldır sevgi, yoktan var oluruz, olanı çoğaltırız. Merhamet sevgiye yakın durur. Sadece birinin diğerine olan sevgisi değildir. Bir kadının tığının ucundadır sevgi, bir erkeğin yüreğinde, bir ninenin gözlerinde. Yudumladığın çaydır bazen, içine sindirdiğin dostluklarında hayat bulur.

Huzurun başladığı noktadadır sevgi, bebeğin gözlerindeki ışıktadadır. Bir türküde, bir şiirde, bir yazıda, sana yakın olan herşeydedir sevgi. Evinin kapısındadır, sevipte taktığın takıdadır, okuduğun gazetede, tadına vardığın yemektedir.

Sevdiklerimizi çoğaltmak elimizde, büyük şeyler aramak ve onları yermek yerine, sevdiklerimizi yazsak bir köşeye onları unutmadan ne kadar çoğalır. aklımız elbette hep sevmediklerimizden yanadır, hep öne onlar gelir, zihnimizde önce onları arar buluruz.

Sevmek ve sevilmek adına neler yaparız neler, bazen başkalaşır sevgiler, başka yerlere ayrılır. Bir çiçeği, bir bebeği büyütürken zorlanırız bazen ama gerçekleşen isteklerimiz karşısında seviniriz. Severiz sevinçlerimii onlar özeldir. Okul karnensinin iyi notları gibi iyi hallerdir onlar. Ruhumuz için, bedenimiz için, zihnimiz için iyidir. Coşku da vardır sevgide, bencillik te. Elimizde tuttuğumuz sürece severiz. Elimizden gidince duyguları dönüştürürüz. Sevginin kıymetini bilmeyiz, seveni anlamadan, sevgiyi tanımadan geçer gideriz.

Sabah kalkıp çiçeklerine su veren kadın, çoçuğunu okula gönderen annenin yanağına kondurduğu buse veya sevgiyle bilgiyi öğreten öğretmen. Sevgi içimizdeki huzurun ta kendisidir. Kıymet vermenin, önem vermenin, gülümsemenin kendisidir. Sevgi sahip olunacak değil, dağılmasına aracı olunacak en değerli halimizdir.