Sevgi üzerine...

Sevmek ama, nasıl?

Seni sevmek; Gün uyandığında, pencerenin tülünü aralayıp, dağların arkasından gizlice doğan güneşe bakmak gibiydi.

Seni sevmek; Kavurucu temmuz sıcağından, lacivert kokulu sulara atlamaktı, en derinlere çil çil salınan balıklarla birlikte inmekti.
Seni sevmek; Seni anlatmaktı martılara, rüzgarın getirdiği çiçek kokularına, avuçlarımın arasından kayıp giden zamana, saçlarımda çoğalan aklıklara, yüzümdeki her çizgiye seni anlatmaktı.

Seni sevmek; Seni anlamaktı, gel diyebilmekti mevlana misali, 'ne olursan ol yine gel', ne yaşarsn yaşa yine gel, gecede olsa, gündüzde olsa yine gel diyebilmekti.
Seni sevmek; Seni bulmaktı Tanrı'ya giden yolda, aşkın içinde...O aşkın içinde sen vardın sevgili,
sana dokunarak ulaştım göklere, sana sarılarak...İçime başlattığım yolculukta, seni bulmaktı seni sevmek. Meğer seni bulmak için tepmişim onca yolu, yeşil ela bir su içmek için gözlerinden...Bayrağım olsun diye, bilinmeyen vatanımın kalesine dikeceğim, kırmızı dudakların.

Seni sevmek; Vedalaşmaktı geçmişimle, geleceğimle, tam ortasında durmaktı hayatın. Ne kıyısında, ne sonunda...Tam ortasında durmaktı, dimdik sımsıkı, korkusuz ve beklentisiz durabilmekti.
Seni sevmek; Yeniden öğrenmekti kardeşleşmeyi, paylaşmayı, bölüşmeyi, iyi kötü ne varsa yaşama dair, yaşama ait.

Seni sevmek; Direnmekti sevgili, hemde seni birdaha görememek ihtimaline, hem de heran biraz daha yenildiğini bilerek, zamana, ölüme, aşka...
Seni sevmek; Korkusuzca bakabilmekti aşkın gözlerine, su içebilmekti aşk pınarından, devasız dertlere deva niyetine...Karanlığına, aydınlığına ve kuytularına bakabilmekti korkmadan 'yaşam' adı verilen zalimin.
Seni sevmek; Bensiz akıp giden hayatına, bir yabancı gibi uzaktan bakmak oldu çoktandır. Uzaklığım, koparmamak içindi kanatlarını, içim kanaya kanaya izin vermekti özgürlüğüne.
Yani, seni sevmek; kısaca, sen olmaktı sevgili..