Sevgi üzerine yanlışlar

Hayatımızın her döneminde sevgi ile iç içeyizdir.

Çocukken, genç iken, erginlik çağında, orta yaşlarda, yaşlı olduğumuz zamanda severiz. Bazen aşkı yaşarız. Gerçekten sevmeyi, sevgiyi öğrendiğimizi sanırız, ama bir zaman sonra da yanıldığımızı anlarız.

Sevmeyi öğrenmek için, olgunlaşmamız, hayatı, kendimizi ve karşı cinsi tanımamız gerekir. O zaman öğreniriz, ölesiye değil, adam gibi sevmenin ne demek olduğunu.

Benim gördüğüm kadarıyla bayanlar genellikle otuzlu yaşlarda, erkeklerde kırklı yaşlarda keşfediyorlar gerçek sevginin ne olduğunu. O zaman anlıyorlar, sevmenin, sevileni olduğu gibi kabul etmek ya da kabül edebilmek olduğunu anlıyorlar, ama bunu anlamakta da bazen geç kalıyorlar.

Bazen insanlar o kadar çok seviyorlar ki, sevdiklerinin özgürlüğüne, yalnızlıklarına saygı göstermiyorlar. Zaten burada en büyük hata yapılıyor. Diğer bir hatayı da, sevdiklerini değiştirmeye çalışarak yapıyorlar. Bir de sevdiklerini karşılıksız, beklentisiz sevmiyorlar. Birbirlerine göstermeleri gereken saygıyı çok görüyorlar.

En çok sevdiğimiz insanlar aslında, en zor anlarımız da yanımızda olanlardır. Bunu çoğu zaman bilmiyorlar.

Severken yapmamız gerekn aslında basittir. Herkese olduğumuz gibi davranırsak, sevgimiz çoğalır.

Ve de en ilginç olan nedir diye sorsanız, sevmek karşımızdakini olduğu gibi kabül etmektir. Bunu ancak öğrenmek insanın yıllarını alıyor.