Sevgi ve Saygı bizim içindir

Çaresizlik, düşüncesizlik ve kendine saygı, insanı en çok yıpratan en önemli etken, insanlar yıllardır yaşadığı olaylarda kendilerini kandırarak her bir yaşanan hikayeye bir mana, bir anlam kazandırarak kendilerini kandırırlar. İnsanlar günlük yaşamda, önündeki yaşayacakları hayatta tek düze mutlu ve huzurlu olamaya çalışırlar. Aslında içlerin de kopan fırtınalar dışa vursa, gerçeklerle yüz yüze gelseler, herhalde yaşam biçimleri olağanın dışında olur. Bu da insanı yıkar... İnsanlar yıllardır polyannacılık oynamaktan, kendilerindeki çaresizliği, düşüncesizliği ve kendisine saygısını kaybettiğinin farkında olmuyorlar...

Amaaan sende, sadece sende mi var?..  zaman herşeyin ilacı!... bekle gör!... bir sende mi ayrılık ve acı var?... olağan şeyler gibi sözler ile bana değmeyen yılan bin yaşasın, her koyun kendi bacağından asılır gibi söylendiği var sayılan atasözleri de, bu gibi hayat biçimine farklılıklar, bencillikler ve bananecilikler getirmektedir. Bu çelişki insanları birlik beraberliğe değil, soğuk bir savaş ve ayrılıklara, çıkar ve menfatlere doğru yaşam biçimi oluşur. Bu yaşam biçimi yaşandığı anda  insanların birbirlerine saygı ve sevgisinin yitirildiği gözlemlenir.

Birbirlerine saygı ve sevgisi olmayan toplumlar, örf ve adetlerini yitirerek yıkılmaya, hatta yok olamaya mahkumdurlar. Onun içindir ki, düşene birde tekme vurmayalım,düşene yardım edene zulm etmeyelim... Banane demeyelim, birbirimize her konuda destek olalım, birbirimizi sevelim, hoşgörü ile karşılayalım. Birbirimize oturmaya gidip gelmeye, misafircilik oymaya devam edelim... imkanlarımız ölçüsünde ikramlarda bulunalım... İmkanlarımız doğrultusunda eski bayramlarımızı yaşayalım. Varsın desinler!.. deliye her gün bayram diye, bize her gün bayram olsun...

Çaresizlik içinde olmayalım, düşüncesizlik hiç yapmayalım ve kendimize saygımız olsun ki, karşımızdaki kişi veya insanlara da saygı duyalım ve birbirimizi sevelim. İnsanımıza, toplumuza ve ülkemize bu yakışır. Haydi el ele.......

Ayhan İÇÖZ