Sevgi'ye izin verelim

Sevgi, dünyaya geldiğimiz an’dan itibaren bizimle birlikte olup, yaşamımızın çıkış noktası ve temelidir diyebiliriz.

Sevgi gibi güzel bir duyguyu başkalarıyla paylaşmak ve çoğaltmak yerine, olumsuz duyguların bizi yönetmesine niye izin veririz?

Bir yandan sevgiyi özler, ister ve beklerken, diğer yandan sevgiyi bulduğumuz anda niye kaçmaya çalışırız?

Çevremizde bulunan kişi/ kişilerin bizi anlamasını ister ve beklerken, diğer yandan zayıf, hassas, hatalı yönlerimizin korkularımızın, kısacası gerçek duygularımızın ortaya çıkacak olması, maskesiz ve olduğumuz gibi görünmek bizi niye bu kadar çok korkutur?

“Senii Seviyorum” sözünü çok sık olarak kullanırıız. Bu güzel sözü, daha anlamlı bir hale getirmek yerine, bu güzel söze ters düşen hareketlerde bulunarak daha da anlamsız bir hale getirmeyi niye tercih ederiz?

Sevginin ve bütün olumlu duyguların yaşamımıza girmesine niye izin veremiyor, bütün olumsuz duyguların sevgi eksikliğinden kaynaklandığını anlamamak için niye bu kadar çok direniyoruz?

Bütün olumsuzlukların ve kötülüklerin bir an önce sona ermesini gerçekten istiyorsak; herşeyden önce yaşamamıza sevgi’nin girmesine izin verelim.

(Resim:www.hikayeler.net)