Sevgi

Kendimi bazen öyle kötü , öyle yorgun öyle kimsesiz hissediyorum ki ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum.Yaşam çok ağır geliyor.Bazen kendi kendime eğer buysa hayat ben yokum diyorum.Yine o zamanlardan birindeyim ve yaşam çok ağır geliyor herşeyiyle kalmamış gücüm mücadele edecek hayat enerjim de kalmamış nasıl olacak ne yapmalıyım bilmiyorum.Bunun adına depresyon diyorlar galiba işin uzmanları.Bu ne berbat birşeymiş ya ne kadar zormuş yoruldum bıktım herşeyden...17aylık bir bebeğim ve onbir yaşında iki oğlum var.Onlara bakınca biraz enerjim geliyor ama ne çare ki çok yorgunum ey yıllar.Neden mutluluğu bana çok gördünüz ey yıllar.

Neden böyle oluyor

Ben bu hayata iki adamın çocuğunu dünyaya getirmeye gelmişim.

Başka birşey için değil Çok yoruldum çok.

Nasıl olur hayatta tutunabilmek bilmiyorum ben.

Bildiğim birşey daha var ki erkek olmak lazımmış hayatta.

İkimizde yemek yiyoruz ama o kalkıp uzanıyor ben hep sofrayı toplayan oluyorum.Neden? Sadece kadın olmamdan.

Erkek olmak lazımmış eğer tibet te değilseniz bu dünyada.Yani diğeceğim o ki erkeklerin hüküm sürdüğü bu dünyada kadın olmak çok zormuş çok zor.İster doktor ol ister öğretmen ol ne olursan ol ama bu dünyaya kadın gelme arkadaş.Tanrı bile erkeklerden yana. Neden diye soruyorum neden böyle?İki oğlum var ama ilerde onlar erkeklik taslamayacaklar biliyorum.Yemek yedikten sonra belki eşleriyle birlikte sofrayı toplarlar.

İnsanların beş sevgi dili varmış.Sanırım benim sevgi dilim hizmet davranışları ve iltifat sözcükleri...

Kimin için ne anlamı var. İnsanların beş değişik sevgi dilleri varmış.Bunlardan birisi de hizmet davranışları imiş yani hizmet edilmesi ile insanın sevgi deposu doluyormuş.Günlük yaşamda sevgi deposunun dolu olması çok önemli imiş.Ve kişiler ancak günlük olarak sevgi depolarını doldurabiliyorlarsa mutlu oluyorlarmış.Siz siz olun, ben yapamadım ama sevgi deponuzu boş bırakmayın emi.

Dolu sevgi depolarıyla mutlu günler geçirmeniz dileğiyle.