Sevgide bencil olan sevilmeyi bonkörce ister

Son başvuru tarihini ıskaladığınız üniversite sınavı değildir hayat. Seneye tekrar girerim diyemezsin... Ya da şampiyonluğu kaçıran takımın ben aldığım parama bakarım gerisinden bana ne diye düşünen rahat futbolcusu gibi “önümüzdeki maçlara bakacağız” da diyemezsin... Dünü yaşadım öyle ya da böyle bugünüme bakarım demekse olmuyor her zaman.

Çünkü önünüzde bir nefeslik an bile olmayabilir. Öyle ya hayatla sözleşmemiz/mukavelemiz yoktur hiç birimizin. Hatta çoğunlukla bilinmez, bize ani sonun başlangıcı olur. Kimse nedenini sorgulama hakkına da sahip değildir, lüksüne de...

O zaman;

Sana sunulan hayatın sana ait sürecini severek, sevilerek geçir... Sevgide bencil olma. Bilinir ki sevgide bencil olan sevilmeyi bonkörce ister... Oysa yine bilinir ki elini uzatmadan uzanan eli tutamazsın...

Öyleyse hayat felsefeni değiştir ve Sev-sevmeyi öğret, gülümsemek yetmez gülmeyi, kahkahayı öğret... Negatif olma, mutsuz olup etrafını da kendini de yorma...

Ve bil ki;

Arpa eken tarlasında buğday biçmeyi bekleyemez. Çünkü araç/amaç yanlıştır. Arpa buğday başağı vermez ama çalışan insanoğlu arpadan buğday elde etmeyi de bilir. Ekilen arpanın geliri ile buğday tohumu alan çiftçi arpadan buğday yapmayı emeği ile başarır... Önemli olan umutla hasat zamanına kadar beklemeyi bilmesidir... Emekle kazanılan başarı da mutluluktur.

Umutsuz toplum, mutsuz toplumun tohumunu eker... Bunu bilen kişi bıçağın keskin tarafını görünce onu kılıfla tutmayı da bilendir...

Ve yine bil ki;

Nesnelere verdiğin manevi değer senin için onu önemli kılar ama maddi değerini sen belirleyemezsin... Sana göre paha biçilmez olan şey bir başkası için para etmeye bilir... Kişilere verdiğin manevi değerde senin sevginle paraleldir. Sen seversin ama herkesin seni sevmesini bekleyemezsin, öncelikli kural kabullen. Kimse kimseyi sevmek zorunda değildir ama...

Olsun sen sev sevdikçe göreceksin senin için çok daha çok güzelleşecek her şey...