Sevgilerde...

Biz insan ırkının yapabildiği en iyi şey nedir diye durup düşünsek ve sorsak kendimize, eminim ki sevgileri yarına bırakmaktan daha çarpıcı bir sonuç çıkmaz karşımıza. Öylesine ki; her şey ama her şey için vakit buluruz da sevgimizi söyleyecek vakti bulamayız bir türlü. Onu söylemek ölüm acısı gibi koyar her birimize. Yüreğimizi çatlatsa da pare pare ateşinden.

Yıllandıkça değerlenen şarap sanırız belki de. Onun için ya gözlerimizde kalır ya da yüreğimizde mayalanır dışa vuramadığımız cümleler. Dilimize dikendir sevgi sözcükleri. Şarabımızda kan.

Sevgi cümlelerinden böylesine feragat etmekte sakınca görmezken her birimiz, karşıt cümleleri dededen kalan miras gibi savururuz etrafımıza. Onların bize güç kattığını zannederiz. Kuvvet ihtişam. Anadan başlar atadan çıkarız çoğu zaman, Kaleler öreriz etrafımızda, surları aşılmayan. Keskin kılıçlar sallarız sevgi sözcüklerinin kalbine, yüreğine, her yerine! Rastgele. Görev tamamlanır böylece. Her taraf kan revan.

Ne de gurur duyarız kendimizle. Nasıl da övünürüz. Bahçe duvarını aşamamıştır zira kahrolmuştur düşman. Sonra bir gün aklımıza gelir. Yavuklunun mendili gibi. Sandığın en dibine attığımız sedef kakma, kenarı nakışlı mendil gibi. Bulamayız. Telaşlanırız. Bir daha, bir daha bakarız. Bulamayız. Tüm sandığı boşaltır, bir daha bakarız. Yok. Yok. Yok. Düşünürüz, taşınırız. Başka bir yere mi koymuştuk acaba? Hafızamızı zorlarız. Fareler mi? Fareler mi yoksa… Yoktur. Gitmiştir. Kalakalırız. Öylece… Sessizce… Nerede? Nerede? Nerede?

Şeytan aldı götürdü… Satamadan getirdi. Şeytan aldı götürdü… Satamadan getirdi.

Getirir mi acaba???

Sevgilerde…

Sevgileri yarınlara bıraktınız

Çekingen, tutuk, saygılı.

Bütün yakınlarınız

Sizi yanlış tanıdı.

Bitmeyen işler yüzünden

(Siz böyle olsun istemezdiniz)

Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi

Kalbinizi dolduran duygular

Kalbinizde kaldı.

Siz geniş zamanlar umuyordunuz

Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.

Yılların telâşlarda bu kadar çabuk

Geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde

Açan çiçekler vardı,

Gecelerde ve yalnız.

Vermeye az buldunuz

Yahut vaktiniz olmadı.

Behçet Necatigil