Sevgili ablama namı değer büyük cadıya

Sene 2001 yazıydı galiba, bir gün dedi ki ablam ben bir günlük sitesinde günlük tutuyorum, hadi sen de gel bir şeyler yazarsın. İster kilitli tut, ister herkesle paylaş burayı didem keşfetti şimdi bende yazıyorum istersen sen de gel yaz. Ve ben böyle başladım kendimce yazı demediğim karamalarıma. Hani sevgili yazarlarımız derler ya yazmak istiyorsan günlük tutarak başlayın bu işe. Orası e-günlük adında herkesin dilediği şeyleri kaleme alıp paylaştığı bir günlük sitesi. Orda da yazdıklarım bazen günlük tadında, bazen şiirsel başlangıçlarla, bazen melankoli (melonkolik havalar benim ruhumda var) bazen esprili köşe yazısı tarzında oluyordu, ilk başta herkesle paylaşıyordum sonralarında daha özele girceğimi farkettiğim ve özelimi insanlarla paylaşmayı doğru bulmadığım için kilitli tutarak yazdığım belki 100' ün üzerinde günlüğüm oldu. Serüvenim sevgili ablam sayesinde başlamıştı. Bu yazıyı özellikle ona ithafen yazmak istedim çünkü bir çok konuda bana öncülük eden, örnek olan o olduğu için. Şu resimdeki kişi de bana kendisini anımsattı, bu güzel kareyi koyayım dedim bende. Benim için o kadar değerli ki kendisi, itiraf ediyorum bazı şeyleri kendisinden görüp özendim. Ama faydalı, anlamlı şeylere özenmemi sağladı. Kitap okumak, yazmak gibi...

Çoçukluğumdan beri, dolabının baş köşesinde bağdaş kurup kitap okuyan bir abla olarak bilirim kendisini. Gerçekten çok okuyan bir olarak onun yanında kendimi hani kitap okumaya çalışan biri olarak adlandırıyorum.

Hani böyle çoçukken anket defterleri olurdu, ya da bize sorulan sorulardan biridir. Hobilerin neler: kitap okurum, müzik dinlerim v.s. Hep böyle söylenirdi hiç okumayan bir sürü çoçuk, mutlaka kitap okuyorum denilir. Aman bu çoçukda kitap okuyor aman aman desinler diye mi. Belki de ben hep öyle söylemişimdir kimbilir. Gerçekten kendi çevremden en yakın örnek olarak ablam ve kuzenimin o kadar çok kitap okuduğunu gördüğüm için ben de okuyan biri olarak kendimi kitap okumaya çalışan bir olarak görüyorum henüz. Bana sorulduğunda böyle derim ben.

Henüz yazı diyorum da diyemem ben işte, çiziktiriyorum ucundan bir yerlerinden, karalıyoruz kendimizce...

E-günlük sayfalarına ablam beni sürüklemişti iyiki de sürüklemiş, milliyet blog sayfalarına da ben onu sürükledim. O da arada paylaşıyor kaleme aldığı bir çok konuyu. Burdan tekrar hoşgeldin blog sayfalarına diyorum, ben ona. Ama ara verme lütfen, o güzel kalemini bizden eksik etme, daha çok yaz .

resim:www.devinart.com