Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

13 Eylül '07

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Sevgili Aytuğ, Turan Abi ve İbrahim

Sevgili Aytuğ, Turan Abi ve İbrahim
 

Merhaba sevgili okuyucular;
Yaklaşık olarak 10 yıl kadar oluyordu galiba. Gece B. Kumlanın arka caddesinde bir trafik kazası ve gencecik bir delikanlı henüz ömrünün baharına çiçek açmak üzereyken, o gece hayatını kaybediyor ve geliyor Emirsultan Mezarlığındaki ebedi istirahatgahına... Evet Aytuğ'u kaybedeli neredeyse 10 yıl kadar old.Aytuğ üniversitede okuyordu o dönemde.Bu elim ve vahim kazadan sonra , sevgili formenim Turan abicimde hayatına can veren damarlarından birini kaybetti sanki.Yıllar önce o cenazede İbrahimde vardı ve İbrahim o cenazede hayat dolu ve sapasağlamdı.İbrahimde Sevgili Turan Abiyle aynı kurumda çalışıyordu.Turan abi elektrik formeni, İbrahimde elektrik bakım onarım ustasıydı.Kader bu üçlüyü, bu defa 12 eylül 2007 tarihinde yine Emirsultan mezarlığında
buluşturdu.Bu defa sevgili Turan Abimizi kaybetmiştik, yaşadığı onca özlem ve hasret dolu, bir hayatın ardından ardından hastanede geçirdiği bir dizi operasyon sonunda yaşama belkide bilerek ve isteyerek yenik düşerek , o
canından çok sevdiği, 10 yıl önce yine burada toprağa verdiği, oğulcuğunun, yani sevgili Aytuğ'un kollarında yerini aldı.Sevgili İbrahimde buradaydı.Ama bir fark vardı 10 yıl önceeki duruşundan...

Sevgili ibrahim yaklaşık 10 yıl önce, Aytuğ'un cenazesinden yaklaşık 4 ay sonra geçirdiği bir iş kazası sonrası, felç olarak hemen hemen konuşmak ve bir -iki parmak hareketinin ötesinde hiçbir hareket yapamayacak hale gelmişti...ve İbrahim yaklaşık 10 yıl sonra bu seferde Turan abinin cenazesine özürlü arabasıyla ve tekerlekli sandalyesiyle katılmıştı.Belki yürüyemiyordu ama hissedebliyordu orada olması gerektiğin.Çünkü ibrahim düşünüyordu, düşünen bir varlıktı, insandı, insanları; insan yapan değerlere sahipti...

Ve sevgili eşi, muhteşem biriydi...İnsan olarak...Eşini, hayata birlikte devam kararı aldığı can yoldaşını sakatlandığı için , yatağa bağımlı , sandalyeye , herşeyin ötesinde tüm ihtiyaçları konusunda bir başkasından yardım almadan yaşayamayacak olan, birtanesini sakat kaldığı günden beri asla yanlız bırakmamıştı.İbrahim dün o mezarlığa tekerlekli sandalyeyle gelmişti, ve defnedilen yerin yolunun dik olmasına rampa olmasına bakmaksızın akülü tekerlekli sandalyesini, rampa aşağıya sürecek kadar CESUR ve VEFALIYDI...
Ya sevgili eşi, bir tanesini terketmeyecek kadar, onurlu ve sadakatli, onun her dediği yere götürüp getirecek kadar kabiliyetli, yetenekli ve aynı zamanda, CESURve VEFALI bir kadındı...

Dün orada bu manzaraları görünce öyle garip oldum ki, bu insanlar bu kadar hayatla mücadele etmeye çalışırken, bizler bedeni sağlam olup da , kafası problemli olan insanlar neden bu insanlar kadar CESUR YÜREK ve VEFALI değiliz?
Neden; vurdum duymaz, neden;"adammm sende" ci, olduk...
Dün cenazeye gitmeden önce bazı arkadaşlarla karşılaştım ve gelip gelmeyeceklerini sorduğumda;
"ben , çok kötü oluyorum cenazelerde", "şimdi ailesi perişan olmuştur", "görmeye dayanamam o manzarayı"gibi basit, hiçbirşey ifade etmeyen anlamsız , cümlelerle kibarca gelemeyeceklerini ifade ettiler...
Şimdi soruyorum o arkadaşlara; yarın, Allah gecinden versin ama, o Emirsultan mezarlığında, azraille senin randevulaştığın bir gün gelip çatarsa, senin manzarana kim dayanacak, yada dayanabilecek kimleri bulacağını sanıyorsun, sevgili arkadaşım..!
Neden İbrahim kadar vefalı ve cesur değilsin...Bak Turan abi bile 10 yıl önce bıraktığı yerde, tekrar kucakladı biricik oğlunu.Neden adam sendeci, oldun neden vefalı değilsin...

Uzun sözün kısası; Ahde vefalı olmak gerek, yaşananlara ve bunun sonunda oluşacak imkansızlıklara, mağduriyetlere karşı vefakar ve cesur olmalıyız, olmalıyız ki, hayat bir bumeranga benzer bence.Atarsın dolaşır dolaşır ve yine sana gelir...

Buradan çıkacak tek sonuç var bence sevgili blogcular...Bunu da yorumlarınızla sizler söyleyeceksiniz.Bir başka yazımda görüşmek ümidiyle, hoşçakalın ...SEVGİYLE kalın...
 
Toplam blog
: 14
: 1630
Kayıt tarihi
: 26.07.07
 
 

Kendimce doğrularım ama başkalarının özgür düşüncelerine saygı çerçevesinde, fikirlerle karşındakile..