Sevgili ben...

Bugünlerde en fazla sessizliğin sesini duyuyorum. Öncelerde sessizlik, gün batımlarında, ufuklardan beni seyrederdi hiç yaklaşmazdı yanıma; şimdilerde masamın üzerinde ki beyaz kağıtlara düşürdüğüm her harfle ben onu seyrediyorum. “Hoşgeldin” diyorum gülerek “aman ne iyi ettin iyi ki geldin, yüreğimi şenlendirdin” diyorum. O da tebessüm ediyor” ben sana hep yakındım ama sen sesliği tercih etmiyordun şimdi al kalemini eline sessizliğinde bana yaz” diyor. Bana sessizliğin karanlık olduğunu söyleyenlere sitem etmeden sessiz kelimelerin ortasına bırakıyorum kendimi. İç dünyamın dışında ki çok sesli bütün yaşamlardan koşar adımlarla kaçıp, sessizliğin harflerine yaslıyorum başımı ve yazıyorum.

Sevgili ben, biliyorum sen umutsuz, mutsuz olamazsın. Hayatının güzel olduğunu ve daha da güzelleşeceğini elbette ki bilmelisin. Ama bunu hiçbir şey yapmaksızın olmayacağını kesinlikle unutmamalısın. Kazanabileceğin bütün başarıların senin elinde olduğunu ve bu yolda sendelemeden, zorluklarla karşılaşmadan, sorunsuz gidemeyeceğini bilmelisin. Sen önce sorumluluğunun olduğunu bilmek, nefes alıp verdiğin sürece  değiştirebileceğin ve düzeltebileceğin birçok şeyin mutlaka olacağını bilmelisin. Hiçbir şeyi boş vermeye çalışmamalısın. Çünkü bu sorunsuz davranışın kabuklu yaranın kanamasından başka hiçbir işe yaramayacaktır. Sen  “SEN” olmak için güler yüzlülüğünden, iyi niyetinden ve sevginden ödün vermeyeceksin. Kimseyi suçlamayacaksın! Kimi suçlamaya hakkın olabilir ki? Birilerinin senin hayatını bütünüyle  istemediğin bir şekilde yönlendirmesine izin veriyorsan ve değiştirip düzeltmek konusunda hiçbir çaba sarf etmiyorsan hayatının susuz kalmış bir tarafının bir gün  can bulacağını bekleyemezsin. Çünkü sen, “Olduğun gibi görün: göründüğün gibi ol” sözünü hayat felsefem diye anlatırken benliğine ait olmayan maskeler takamazsın.

Sevgili ben, biliyorum benimle çok mutlusun, huzurlusun doğadaki tüm canlılara sevgini veriyor ve alıyorsun. İnsanları seviyor, saygı duyuyor,anlıyorsun… doğamızda yaşamaya hakkı olan hayvanları sevip kolluyorsun, bakıyorsun, sevgini veriyorsun. Sen böyle devam et, hiçbir canlıdan sevgini esirgeme…

Sevgili ben, her zaman kalbine dön ve düşüncelerin huzurunu kaçırmadan yarınını özleyerek geleceğe sevgi ile bakmaya devam et. İçine sığamadığımız bütün günleri severek mutlu olarak yaşa. El değmemiş, keşfedilmemiş dostlukları bulup birbirine kenetlenerek, kaybetmeden kazanma yarışında ol. Çünkü seni seviyorum! Eğer sen yoksan, kimse yoktur.”BEN” bile…

Bazen sessizliğin sesini duyup  ben’e bakmalıyız. Konuşmalıyız onunla, yazmalıyız… onu yalnız bırakmamalıyız.

Sevgi ve Sağlıkla kalın

Ben’e bakın:))

Birgül Ercan