Sevgili yarbay kardesim

Bin bir turlu hitap edildik: Len, ulen, kardas, arkadas, cocuk, delikanli, amca, Mustafa, Kemal, ihtiyar, baba...

Son zamanlarda:

- Komutanim
- Sayin Komutanim
- Komutan
- Sayin Komutan
- Sevgili Komutan
- Emekli kardesim
- Emekli arkadas
- Sayin Emekli Bir Subay
- Emekli Subay Denilen Kisi
- Yarbayim
- Sayin Yarbay

En son hatirladigim;

- Sevgili Yarbay Kardesim...

Bunlardan en cok karsilastigim; "Komutanim" oldu.

Hitap eden kisinin sozlerinin devaminda kullandigi diger kelimeler, konusma esnasinda bir bakisi, suratindaki bir gulumseme; daha dogrusu baslangicla sonuc arasini dolduran "seyler" karsilikli haberlesmenizi anlamlandirir.

Isin aslina bakarsaniz; ha "Komutan" demis, ha "Komutanim."

Siz sonuca bakin.

Aslinda biz komutani, komutanim; yarbayi, yarbayim... olarak kullaniriz.

Amerikali; Yarbay, der. Yarbayim, demez. Yuzbasi, der. Yuzbasim, demez. Astsubay, der. Astsubayim, demez.
Bay Baskan, der. Baskanim, demez...

Biz, sahipleniriz:

Benim Yarbayim. Benim Yuzbasim. Benim Astsubayim. Benim Baskanim.

Diye.

Bir keresinde; "Buyukelcimize" bir yazi gondermistim. "Sayin Buyukelci!..."

Bir komutanim yadirgamisti benim tavrimi.

-"Sayin Buyukelcim." dememen icin bir neden mi var?

***

Biz, bizim insanimizi sahipleniriz:

-Kardesim. Cocugum. Oglum. Arkadasim. Yuzbasim. Yarbayim. Komutanim. Anam. Babam. Basbakanim. Cumhurbaskanim...

Diyelim ki; General rutbesine gelmis bir ogrencim bana;

- Merhaba Komutan,

demis.

Demese daha iyi.

Cevabim:

- Merhaba General!...

Olur.