SEVGİLİLER GÜNÜ MUTSUZLUĞU

Neden insanlar en değer verdikleri insanları hatırlamak ya da bir hediye vermek için bir gün icat ederler ve o gün isteseler de istemeseler de kendilerini o insanlara bir şey almak zorunda hissedip o günü kutlama gerekliliğini yaşarlar anlamam. Anneler günü, babalar günü, sevgililer günü üçünü de sevmem. Çünkü bu sevgilerden yoksun bir sürü insan yaşıyor ülkemizde ve dünyada. Anasız babasız bir sürü çocuk var. Çocuksuz bir sürü aile var. Sevgilisiz ve aşksız da bir sürü erkek ve kadın var. Bu insanlar yüreklerinde zaten bu sevgilerin yoksunluğunun acısını yaşıyorlar. Bir de bu sevgi yoksunluklarını bu günler aracılığı ile insanların gözünün içine sokarak onları bir kat daha yaralamak ne derece doğru bilmiyorum.
Örneğin anneler günü. Anneler gününe 10 gün kala bütün medyada anneler günü tantanası başlar. Resimler reklamlar bu konu üzerinde yoğunlaşmaya başlar. Annesiz her çocuk neler hisseder acaba? Bu hiç düşünülmez. Aynı şekilde babalar günü de böyledir. Kimse babasız çocukların halini düşünmez. Niye düşünülsün ki. Herkes hediye alsın değil mi ya. Bol bol tüketelim. Para harcayalım. Hediye alarak "bak ben seni ne kadar çok seviyorum" mesajını verdiğimizi sanalım. Bu aldatmacalar içinde yaşayıp gidelim.
Hediye konusu yüzünden kaç çift kavga edecek acaba bugün? Hediye almayı unutanlar olacak, parası olmadığı için hediye alamayanlar olacak, alınan hediyeyi beğenmeyenler olacak. Bu listeyi uzatmak mümkün. Oysa sevilmekten ve değer verilmekten daha büyük bir hediye olmadığını bilmezler bu insanlar.
Bir de sevgililer günü için büyük jestler yapanlar vardır. Örneğin kız arkadaşının çalıştığı iş yerine çelenk tadında çiçek buketi gönderenler vardır. Kız da bundan gizli bir memnuniyet duyarak fakat bunu belli etmek istemeyerek "aaa bak yine yaptı yapacağını" diye mahçup bir gülümseme ile çiçekleri vazoya yerleştir. Aslında bu gösterişli jestler bazı bayanlar için bir övünç kaynağıdır. Bu insanlar hediyenin büyüklüğü ya da gösterişli olmasının eşinin ya da sevgilisinin ona verdiği değer ile doğru orantılı olduğunu sanırlar. Bunu çevredekilerin de görmesi ayrı bir memnuniyet verir. Çünkü kendisine verilen değer böylece tescillenmiş olur.
Oysa elini tuttuğunuzda, gözlerine baktığınızda, üşüdüğünüzde size ceketini verdiğinde, beraber kahkalar attığınızda, başınızı omzuna yasladığınızda ve onu sevdiğinizi ve sevildiğinizi bildiğinizde hissettiklerinizi hangi hediye hissettirebilir ki size? Hayatın binbir zorluğu içinde yaşadığımız o sayılı güzel anılarımız işte onlar en büyük hediye bence.
Gerçekten seviyorsanız ve seviliyorsanız hayat size en güzel sevgililer günü hediyesini vermiş zaten. Daha fazlasını neden istersiniz ki?