Sevgilim

Kaçımız gerçekten yaşıyoruz ki... Adam gibi yüreğini acıp içindekini söyleyebiliyor muyuz?
Hayat söyletiyor mu ki? Neyse diye kac cümle geciyoruz? Ya hayatı neyse diye bitirsek…. söyleyip isteyip de kac cümleyi yuttuk? Ben artık tutmuyorum içimde söyleyemesemde yazıyorum…. Seni sevmek bensiz akıp giden hayatına bir yabancı gibi uzaktan bakmak mı doğrudur yoksa O çocuk ellerinin tutup saçlarını koklamak özlemle sarılıp öpücüklere boğmak mı…?
Seni yasak bir aşk gibi gözlerden uzakta rutubetli duvarlar arasında yaşamak oldu sevmek …. geceleri kokuna hasret seni sevmek……. bir sesle sana bağırmak haykırmak ağlamak sonra pişmanlıkla affedip tutkuyla sana tekrar sarılmak oldu......
Ruhumu sarıp sarmalayan bu karanlık dehlizde kendi kalbimde yalnızlığımda sensizliğimde kendi aşkımla delirmek oldu seni sevmek..
Şimdi,  "Ayazda iki yürek" gibiyiz..
Sen benim şizofren aşkım. Ben senin kanayan vicdanın olmayacağız sevgilim….. senin sessiz çığlığın olmayacağım…! . Daha güzel günler için verilmiş bir kayıp olmayacağız…. Daha güzel günler için dans edeceğiz sevgilim…. daha berrak parlak güzel mutlu günler için hediyem hediyen olacağız şu evrende hani dedin ya dunya evi mi ruhani mi beraber seçeceğiz

SEVGİLİMMM….

FATME….