Sevgiliye

Bir kendim, bir ben ve bir de gölgem,

Düşmüşüz yollara, bilinmez sonu.

Nerede neşeli bir insan görsem,

Bakarım ardından, gözlerim dolu.

Nedendir bu ceza bir bilebilsem,

Aklımda cevapsız binlerce soru.

Uzansam kaçıyor ve dahi gölgem,

Yüzüm mü çirkindir, yoksa ruhum mu?

Önümde dar ağacı, sırtımda kefen,

Düşünceler bende bir dipsiz kuyu.

Yalnızlık gölünde, ruhumdur yüzen 

Dalgalandırmadan o durgun suyu.

Karanlık odamda seni beklerken,

Dudaklarım mıhlı ruhum tutuklu.

Uzanıp elimden bir tutuversen,

Azrail, beklenen sevgili oldu.