Sevgimle Kal Yağmur Yüreklim

Yüreğine kustuğum bu kentin BURSA’ mın merkezindeyim, anlayamadığım ömrümün gelip geçen dökümüne yaslıyarak yüreğimi, bir hesap çıkarmaya çalışıyorum...
Biliyorum özlem bir zaman diliminin ince çizgisinden gelip yuvalanır insanın yüreğine, yıkık duvarların sokağında tortu bırakarak ve kirleterek beyaz bulutları birer birer...

Bu aralar hayallere de uzağım sevinçlere de, kendime de uzağım yalnızlığa da... Ağrılar dolanıp duruyor boynuma...

Şu anda içinde bulunduğum bu tertemiz parkın adına aykırı akmıyor pınarlarım,
Soluk resimler gibi duruyor aynalarda yüzüm, gitgide yabancılaşıyorum kendime, yaşama, dünyaya... İnsanların bu kadar onursuz davranışları, sahtekarlıkları, yalanları burkuyor içimi. Üşümüş çocuk gözlerindeki ürperti gibi kalıyor bakışlarım...

Düşündükçe anlamsızlaşıyor gözümde dünya, hayat, sevgi, aşk ne varsa...
Bazen aklıma düştükçe geldiğim yerler, kanadı kırık sevgilere hapsoluyor özlemim. Oysa bilirim ki kanadı kırık hiç bir kuş uçamaz.

Kırgınlıklar kolay iyileşmeyen yaralardır biliyorum ve ben en çok kendime kırgınım...
Epeydir hiçbir şey yapmıyorum,  sana da  yazmıyorum. Kendime kızgınlığımı yüreğimden ve kalemimden alıyorum... Acıyıp duruyor yüreğim, ömrümün susuz kalmış, solmuş ve rüzgarda savrulmuş gönül çiçeklerine...

Yaşamayı da bıraktım aslında, yaşıyor muyum ölü müyüm? Yoksa yaşayan ölü müyüm pek belli değil, kapandım içime git gide...

Alışamadım bir türlü bu ayrılıklara bir yalan olsaydık keşke , acımasızca saplandı yüreğime kaç hain gece kaç uzun gece ey yar

İçimde çağlayan suların sesi duyulmuyor ne yapsam dışardan...gözlerini anımsatan bu cennet parkın yeşili gittikçe soluyor. Yanından geçtiğim bütün çiçekler kuruyor... Yerlere dökülen yapraklar savrulup gidiyor rüzgarla içimi acıtarak... Kırgın gülücüklerin kıyısında kar rengi bir susuş oluyor günler dudaklarımda..

Dalından ayrı düşen her yaprağın hüznünü yaşıyorum şimdi ey hayat! Sararmış, gazel olmuş, solmuş ve rüzgarın önünde savrulan yaprakların hüznünü… Gönlümde sonbahar rüzgarları esiyor, şarkılar daha bir içli çalıyor şimdi, gönlüm yorgun, gönlüm küs, gönlüm suskun... Boğazımda düğüm düğüm hasret, bulut bulut gözlerimde çakıyor şimşekler..

Bir umut uğruna karış karış arşınladığım bu ulu şehrin sokaklarında şimdi içimdeki umut ışığının tükenişini çağresizce izliyiorum  çünkü sevgili hala benim ezberimsin deliler gibi seni özlüyorum gözlerim sende kaldı sevdalım ne kendimi ne şehrimi nede bu insanları görmüyorum kim bilir belkide dediğim gibi yanımdakilerle yaşayıp  yüreğimdeki senle yaşlanıp gideceğim sevgiyle kal yağmur yüreklim

                                                                  Rumuz: gülendam

Tarih :13.mayıs 2006 saat 21:25