Sevginin öğretisi

Sevgi
İnkar edilemeyen ihtiyacımız. Günümüz şartlarında, yemek içmek kadar ihtiyacımız olan duygu. Sadece iki insanın birbirini sevmesinden ibaret değil bu ihtiyaç. Aileden başlayarak, insanlar ve tüm canlılarla birlikte paylaşılan ortak yaşamı sevmek.Bu bazen bir hayvan, bazen bir bitki, bazende bir nesne olabilir.
Sevgisizlik

Bütünlüğü oluşturamamak. Düşünün sevmediğiniz bir insana karşı neler hissedersiniz. Sevmediğiniz yemeği yemek istemezsiniz.Sevmediğiniz işi yapmak istemezsiniz. Sevmek ve sevmemek zıtlığı sarmıştır dünyamızı.Boğulup gideriz.
Ailede başlayan sevgi insana güç verir, güvende hissedersin kendini.Olmadığı zaman savrulup gidersin.Medyamızda programlarda gördüğümüz, çevremizde yaşayarak gördüğümüz sorun yaşayan dağalmış insanların ortak aradıkları hep sevgidir."Aile sevgisi görmedim, .... aradım sevgiyi"derler çoğunluğu.Ama kendinde olmayanı bulmuşmudur başkasında?Zordur bu.Tanımadığı bir duygudur, nerden bilecek doğrusunu, yanlışını.

Sevgiyi öğretmek lazım.Bu bazen bir sözcük, bazen bir dokunuş, bazen bir hareket, bazende düşünceyledir onu öğetmek.Uygulamak gerekir iyi öğretebilmek için.Karşılık beklemeden, tüm benliğimizle yapmamız gerekir bunu.
Önce kendimizi sevmeliyiz.Kendini sevmeyenin olurmu başkasına faydası?
Ailemizi, dostlarımızı, arkadaşlarımızı, tanıdıklarımızı, tanımadıklarımızı, doğayı, hayvanları, ülkemizi, tüm yaşamı sevmeliyiz.Bu sevmek kendimize zarar vermeden, doğruyu yanlışı ayırarak olmalı.Körü körüne, hesapsızca değil, bilerek ve bildirerek olmalı.

Yaşayası ve yaşatılası sevgiler dolu günler bizlerle olsun.Teşekkürler.Sevgiler