Sevgisiz...

“Hayat, mücadele…”derdi sevdiği... Sevdiği olmadan kendini güçsüz hissediyordu. Ama artık hayatında yoktu işte sevdiği... Bir insan nasıl olmadığı bir birisi gibi davranabilirdi? Kendisine kızıyordu. Nasıl da tanıyamamıştı sevdiğini... Hoş artık sevdiği bile demek gelmiyordu içinden... Ruhu üşüyordu... Ruhunun üstüne ince ince kar yağıyordu ama onu ısıtacak sevgi yoktu artık içinde... Keşke diyordu, keşke onu sevmeden önce tanıyabilseydi... Daha doğrusu, sevgi, yüreğini kör etmeden önce tanıyabilseydi. Onun için her şeyi göze almıştı... Ailesini silmeyi bile... Ne çetin kavgalar etmişti onun için... Ama şimdi anlıyordu ki... Değmezmiş... Keşke önceden anlayabilseydi. Ama, olmamıştı işte... Görememişti... Gözü karaydı... Acıtan sevmek miydi yoksa aşk mıydı? Sevgi, hiç can acıtır mıydı? Akşam yakamozunda tavada mezgit ve şarap eşliğinde izlediği denizi de seviyordu ama deniz canını acıtmıyordu? Öyleyse can acıtan sevgi değil aşktı...

ARKASI YARIN....