Sevgiye Açız

Sevgi ne büyük bir ihtiyaç dimi insanı yumuşatan, ısındıran, iyileştiren bi iksir sanki. Ne kadar çok seversen o kadar iyi olursunuz desem ne dersiniz bana. Olumlu bir cevap gelir mi diye şüphelerim var. Bazı katı kalpli insanlar buna itiraz ederler; çünkü onlar sevdiklerini sanırlar.

Size bir soru: Sizce sevmek mi? Sevilmek mi.? Bana sorarsanız bence ikisi de. İnsan sevmeden sevilebilir mi? Ama bazı şüphelerim var. Ne demişler şarkıda; bilmem ne demişler. Neyse konuyu saptırmayalım. Biliyorsunuz ki sevgi ve aşk çok başka şeylerdir. Önce bu ayrımı iyi yapalım. Bizim konumuz sevgi; insanın her türlü hareketinden yola çıkarak mutlak bir şeye bağladığımız ve başka halde anladığımız duygu duru mudur. Tabi bu benim yorumum.

Şimdi siz diyeceksiniz ki ne alaka? Haklısınız. Şu alaka: Örneğin; bir ağaçta iki kedi var siz yardım istiyorsunuz; etraftan karşınıza üç kişi geliyor. Biri son derece merhametli. Biri aşırı saf; diğeri ise mutlak kahraman. Pek,i siz hangisini seçersiniz? Peki bu seçtiğiniz kişinin huylarına bakıyorsunuz. Ya bu üç kişinin bu özelliklerinin temelini sevgi doğurmaz mi? Sanırsınız yoksa bana şuan saçmalıyorsun mu dersiniz.

Bakın sevgi göreceli bir kavramdır. Bana göre, sana göre, ona göre diye değişkendir; aynı hava durumu gibi. Sevgi bir gün sonsuz bereketiyle insanları ıslatır, bazen sertliğiyle döndürür, bazen tüm neşesiyle yeşerir, bazense ne yazık ki zamana yenik düşüp biter. Bunların hepsi olağan bir şey. İnsan hep ister sevgi olsun. Eeee bende bütün sınavlar kaldırılsın istiyorum oluyor mu? Tabikide kocaman bir HAYIR.