Sevgiye direnmek olmaz

Her insan sevgiyi bilerek doğar…

Sevgi ruhun en lezzet aldığı duygudur. Tadını alan bir daha sevgiyi bırakamaz…

Çoğu insan sevgiyi bilir, sevgiyi sever, ancak muhafazası için gerekli çabayı göstermediği için elinden kayar gider.

Sevgiyi devam ettirebilmek için özel bir irade kullanmak gerekir. Herkesin çok iyi bildiği sadece “seviyorum” demek yetmez. Sevmek ve sevilmek için insanın emek vermesi gerektiği gibi.

Sabır, akıl, fedakarlık, nekazet, şefkat, hürmet, saygı bunlarla birlikte sevgi oluşur. Düşünmeden bir insana karşı sevgi oluşmaz. Sevgide engelleri kaldırmak için esas olan cesur ve gözü kara olmaktır.

Kalp maneviyat gözünden bakmıyorsa sevgi hep dünyevi istek ve tutkulara takılır. İnsan bundan kurtulmak istese de, sevmek istese de kendini ikna edecek geçerli bir sebep bulması, direnmesi çok zordur.

İşte bu yüzden insanlar sevgiyi kolay bırakıp hemen nefreti tercih ederler. Çünkü nefret kolay olandır, irade kullanmana gerek yoktur, zaten nefsin hep tetikte hep nefrete hazırdır.

Israrlı ve sevecen bir üslupla sevgi savunulmazsa çabuk yıkılır ve yerini nefrete, öfkeye bırakır.

Nefret az bir emekle elde edilebilir, az bir nefret de çok büyük nefrete dönüşür. Nasıl sevgide akıl kullanmak gerekiyorsa sevgisizlikte, gaddarlıkta, zalimlikte, merhametsizlikte ise akıl kullanmaya gerek yoktur, sadece nefsani bir içgüdü yeterlidir.

Sevgiyle gidilen yolda kavislere, engellere dikkat etmek, hasar almamak için özen göstermek ve emek harcamak gerekir, sevgiyi kesintisiz devam ettirebilmek zordur. Nefret ise sağa sola çarpar, devrilir, kabadır, kirlidir. Belki de o yüzden nefret kolay tercih edilir.

Dünyanın sorunu da nefreti yaşayanların çoğunlukta olmasıdır. Sevgisizlik, insanlara öldürmeyi, dövmeyi, küfretmeyi hatta asıp kesmeyi makul göstermektedir.

Şu an sevgisizlik öyle bir hal aldı ki, insanlar şiddet içeren filmleri daha çok tercih etmeye başladılar. Aşk filmlerinde, çocuk filmlerinde dahi mutlaka öldürme sahnelerine yer verilmekte.

İnsanların üzerindeki nefret telkinini yıkmak için toplu olarak sevgiye direnmek gerekmektedir.

Nefretin oluşturduğu terörü, yıkımı, kalitesizliği, zorbalığı ve savaşı engellemek için insanlara sevgi eğitimi verilmelidir. En önemlisi de “insanın kendini değersiz görme” düşüncesinden kurtulmasıdır. Herkes çok değerlidir.

Herkes savaşın, kavganın ve nefretin değil; sevginin, şefkatin, fedakarlığın değerli olduğunu anlamalıdır.

Çünkü dünya ancak sevgiyle yaşanabilir, dünyanın ihtiyacı pırıl pırıl, aydınlık bir sevgidir. Dünya da, insan ruhu da sevgiye her zaman muhtaçtır.

Dünya sevgiyi öğrenmek için bulunduğumuz sevgi okuludur. Sevgiyi öğrenmek için imtihan oluyoruz. Sevginin gerçeğini öğreniyoruz, sevgiyi bilmeden cennet nimetlerinden insanın zevk alması mümkün değil. O yüzden mutlaka bu sevgi eğitiminden geçmemiz gerekiyor.

Bilinmesi gerekir ki sevgiyi bize sevdiren Rabbimiz Kendisi çok sevildiğinde insana en güzel sevgiyi yaşatacaktır.