Sevgiyi tüketmek...2

Evet, nerede kalmıştık... "SABUHA"... Kimin sevdiği yanındayken SABUHA şarkısı gelirki aklına-diline.. Benim geldi işte.. .Daha doğrusu aklıma o şarkı gelmedi de, o an öyle dalmışım işte ve aniden ne düşünüyorsun diye sorunca birden ağzımdan öyle çıktı işte... Boş bulundum ve SABUHA şarkısını söylüyordum içimden dedim. Neden bu şarkı? Bir kere hiç tarzım değil, hatta bilmem bile, belki 1 veya 2 kere duymuşluğum vardır. Ah SABUHA, vicdansız SABUHA..... :) 

Neyse günlerimiz böyle eğlenceli geçiyor, hem işte hem dışarda bol bol görüşüyoruz. Sanıyorum ki hoşlanmanın ötesine geçebildin, sende bana karşı birşeyler hissetmeye başladın. Kafamda ne planlar, ne hayaller...Bitmiş ilişkimin aşk acısını bile unuttum seninle... 

Aynı yerde çalışıyoruz ya, bazen ortak iş yapmamı, rapor hazırlamamız gerekiyor ve ben bu zamanları çok seviyorum... Seninle yine bir rapor hazırlamamız istendi, ben havalarda uçuyorum tabiki... Neyse başladık raporu hazırlamaya, sen sigara içmeye dışarı çıkıyorsun arada bir, gelirken elin boş gelmiyorsun çaylar kahveler... Ben senin bu jestlerinden mutluyum tabiki... Yine böyle sigara içmeye diye çıktığında, cep telefonun çalıyor. Şaşırıyorum, çünkü telefonunu hiç yanından ayırmazsın ve hatta elinden bırakmazsın... Şeytan dürtüyor işe, hayatımda hiç yapmadığım bir şeyi yapıyorum ve kim arıyor diye bakıyorum. Hiç bir art niyetim yok, sadece sen geldiğinde sana bilgi vermek niyetindeyim. Telefonunda arayan kişi adı "CANIM" olarak kaydedilmiş, elim gitmiyor telefonu açmaya... Sadece bakıyorum, romantik bir müzik eşliğinde telefon ekranında "CANIM" yazıyor. Donup kalıyorum, hiç birşey düşünemiyorum, CANIM kim acaba? Telefonun tekrar çalıyor, yaniden ekrana bakıyorum bu sefer ekranda "KARICIM" yazıyor... İnanamıyorum.. Hiç kimseye seni sormak aklıma gelmemişti, evli miydin? Sana hayatında biri varmı diye sormuştum, sende yok demiştin. (Türk filmlerindeki saf köylü kızlarından bir farkım yokmuş benimde) ... KARICIM... Evliymişsin... 

Sonra sen geldin, ben ağlamamak için kendimi zor tutuyorum, ilk işin telefonuna bakmak oluyor, ben sana gördüklerimi belli etmemeye çalışıyorum, sen bana bakıyorsun. Telefonum çalmış dedin, hııı evet burda unutmuşsun, bende bakmadım, çok çalmadı zaten dedim. Yalan söyledim.. Neden bilmiyorum ama senin bana söyleyeceğini düşündüm. Sustum, sen espriler yapıyorsun, ben sadece ağlamamak için kendimi sıkıyorum.. Sen hiç birşey söylemedin, ben ömrümde olmadığı kadar hızlı hazırladım istenen raporları ve bir an önce yanından ayrıldım. Kendimde değil gibiydim, nefes alamıyordum. CANIM ve KARICIM.. .Kafamda dönüp duran 2 kelime... 

Odadan nasıl çıktım, nasıl bahçeye kendimi attım inan hatırlamıyordum. Ayaklarım yere basmıyordu sanki. O esnade yanıma personel işlerinde çalışan arkadaş geldi. Ben ofisten çıkarken arkamdan seslenmiş, oysa ben duymamışım. İyimiyim diye merak etmiş... İyi miydim? Hayır iyi değildim... Evli olduğunu öğrenmiştim, CANIM ve KARICIM dediğin birileri var ve sen bana yalan söylemiştin. Hayatında biri olmadığını söylemiştin. Arkadaş yanımda oturuyordu, ruh gibisin, yüzün bembeyaz dedi. Nefes alamıyordum, ağlayamıyordum, ayaklarım tutmuyordu... Ofisten çıkmayı, seni bir daha görmemeyi istiyordum. 

Sen geldin, hiç birşey olmamış gibi "kızlar napıyorsunuz" dedin.. Hiç senin yalanınla baş etmeye çalışıyorum dedim içimden, ama sesim çıkmadı... Sigaranı içtin, ofise geri döndün... Bende arkadaşa döndüm, "bu evli mi?" diye sorabildim. Sesim çıkmıştı, gerçekle yüzleşmeye hazırmıydım bilmiyorum ama sorabilmiştim işte...