Sevimli köpek

Alışverişe gidip gelirken önünde geçtiğim bahçe içinde iki katlı bir ev var. Birgün yine çarşıya gidiyorum o evin bahçesindeki köpek dikkatimi çekti ve aramızda demir kapı olmasına rağmen onu sevdim.

Artık her geliş gidişte onu seviyorum. Sanki o da beni bekliyormuş gibi hemen demir kapıya yanaşıp kendini sevdiriyor. Ama ne sevmek, gıdısını, ensesini, çenesini her yerini okşuyorum. En sonunda da hadi patini ver deyip ayaklarını ovalıyorum. Tabii ki hen uzatıyor belliki eğitimli.

İki gün önce evdeki kedimize mama almaya gidiyordum ki baktım bahçenin hangi köşesinden görüpte koştuysa demir kapının üzerine ön patilerini koymuş ve sevmemi bekliyor.

Ben de omuzum kırık olduğu için iki aya yakın dışarı çıkmadığımdan onu özlemiştim. Tabiiki hemen sevmeye başladım, aslında ayakta zor duruyordum yeni hatta ilk defa dışarı çıkmıştım. Ne ben sevmeye ne de o sevilmeye doymuyordu. Daha cinsini, kız mı, erkek mi olduğunu bilmiyorum. Sevdim sevdim gitmek için yön değiştirince hemen o da yan duvara geçti, yine demirlerin arasından kafasını uzattı. Birkaç dakika da orada sevdim.

Ama bırakmaya hiç niyeti yok, sanki gitmemi istemiyordu. Zorunlu olarak ayrıldım. O köpeği o kadar çok seviyorum ki bazen eften püften şeyler bahanesiyle markete gidiyor ve onunla az da olsa vakit geçiriyorum.

Hayvanları o kadar çok seviyorum ki anlatamam.

En azından onlardan, insanlardan görülen zarar görülmüyor.

O kadar sevecenler ki kendilerini zorla sevdiriyorlar.

Kısacası ben onları insanlardan daha çok seviyorum.

Toz pembe günler dileğiyle.

3NF