Sevinç ve Hüzün

Bir peri masalı değildi belki

ama güzel bir devrimciydi o ceylan gözlü yaramaz

kollarını açarak geldi miydi yanıma

vücudum titrer kan sıçrardı yüzüme

sarıldığında bana ince narin kollarıyla

utancımdan bakamaz olurdum yüzüne

geçmişi yani devrim türküleri söyleyerek 

yürüdüğümüz günleri anımsar 

ve yeniden kazanırdım kendime olan güvenimi

sonra ayrılınca yanımdan

kollarım yana düşer

ellerim tutmaz olurdu hiçbir şeyi

ve aklımda sadece söylediği ilk cümle

"Seni seviyorum." kalırdı