Sevinmek ve üzülmek aynı anda

Çifte bayramların engüzelini yaşıyoruz. Herkesin bayramı kutlu olsun. Her bayram coşkusu, farklı duyguları tattırıyor insana. Telaşı, hazırlıkları, aceleci olmayı, ziyaretleri, sevdiklerini görme telaşı ve daha pek çok duygu... Ama en önemlisi, yaşamı çoktan yitirmiş dua bekleyen ruhların o anlardaki ziyareti ki bence en önemlisi. Bu bayram, benimde farklı bir telaşım vardı. Bulunduğum şehirden ayrıldım, taşındım, memleketime geldim zorlu geçen yolculuklar oldu. Bayram sabahı ilk gittiğim yer anne ve babamın mezarıydı. Memlekette olup onların ruhlarına bir dua okumak kadar insana huzur veren bir şey olamaz. Hatırlıyorum, ortaokul son sınıftaydım, rahmetli babam her arife sabahı erkenden bizleri alır köye dedelerimin ve anneannemle babannemin mezarına götürürdü bizi. Tabi biz erken kalkmanın mahmurluğu ile hep yavaş hareket ederdik. Babam yazin okurdu bizde ardından dua ederdik. Bir gün yine mezar ziyaretine gittiğimizde, babam birden ağlamaya başladı, şaşırmıştım, babamın kolay kolay ağlamayan biri olduğunu biliyorum, çok sert mizacı olan biriydi. Ne oldu baba diye sorduğumda bana, mezar başına gelmek bile istemiyorsunuz, hiç istekli değilsiniz, biz ölünce ardımızdan kim bize dua okuyacak diye birden hiddetli bir şekilde bağırmıştı. Bende ona söz baba ben sağ olduğum sürece her daim gelirim demiştim. Babam ve annemin ne kadar şanslı insanlar olduğunu söyleyebilirim. 8 kardeşiz ve en sonuncu benim, ailedeki 6 kız onlar için hep dua eder, mevlit okutturur ve mezar ziyaretlerine gider mutlaka. Bu da beni mutlu eden, huzurlu olmamı sağlayan en güzel şeydir.

Bu konuya nerden geldim derseniz, bayram sabahı çok değerli bir hocamızın kanserde yenik düştüğünü ve vefat ettiğini öğrendim. Çok genç, sevgi dolu, mükemmel bir bayandı. Allah rahmet eylesin. Yaşamı olduğu gibi kabulleniyorsak, mutlu olduğumuz anlar gibi, bir anda dünyamızı alt üst edebilecek şeylere karşıda hazırlıklı olmalıyız. Ben en son 2 yıl önce annemi kaybettikten sonra, bunu kabullenen bir insan oldum. Artık, her şeyi olduğu gibi kabulleniyor, hataları gördüğümde bunu ifade edebiliyor, iyi olanı savunuyor kötü olanın haksızlığını ortaya koymak için mücadele ediyorum. Sevmeyide biliyorum nefret etmeyide, ama herşeyi zamanında yaşamasını öğreniyorum. Hep söylendiği gibi, bugün ölecekmiş gibi ahirete, yarın ölecekmiş gibi dünya işlerine emek ver demişlerdir. Burdan sevdiğim tüm dostlarıma, siz değerli okurlarıma sesleniyorum, yaşam bugün var ve yarın birden kaybolabilecek kadar değerli. Değerini yitirmeden herşeyi en güzel hali ile yaşamasını bilmeli, aza kanaat getirip, açın halinden anlamalalı ve hep paylaşmalıyız. Hepsinden önemlisi sevmeliyiz. Eğer sevgiyi bulduysak sahip çıkmalıyız. Ben sevgimi paylaştığım kim varsa buna sahip çıkmasını istiyorum. Sevginize sahip çıkıp, yaşam kısa...