Sevinsin garibim...

Beş çocuk birde kendileri yedi nüfuslu bir aile...Babanın belirli bir işi yok hamallık yaparak evini geçindirmeye çalışıyor...Anne okur yazarlığı yok cahiliğin verdiği çekimser bir hayat duruşu var...Çocuklar hepsi kız cin gibleri, fazla yaş farkları yok en büyükleri onüç, ondört yaşlarında....Boy boy hepsi ayrı güzellikte...

Bu aileyi beş sene önce yürüşlerim sırasında uzaktan tanıdım ...Ama yakın takibindeyim bu ailenin, bir şey çekti beni onlara doğru..Eski virane, yerle bir yapıda oturmalarıydı ilk gözüme çarpan ....Burada oturulur mu? diye sormuştum kendime...Baktım, gördüm ki her sabah yürüşümde üç kız çocuğu okula gitmekte...

Garip, kimsesiz oldukları hallerinden belliydi...kimse bu hallarinden dolayı komşuluk etmemekte, sordum tek tek bilen eden yok...Buraya da sığınmalarıda 19 Ağustos Marmara depreminden sonra evsiz kalmaları... Öyle olmasaydı kimse tutamazdı bu virane dökük evde bu garip insanları....

İçim acıdı birşeyler yapmalıyım diye düşümdüm... Eşimin mesleğinden dolayı hatırı sayılı birçok dostu bulunmaktaydı ve biz bilekleri sıvadık iş başında yardıma koyulduk ...Önümüz kış yakacak lazım, temin edildi hemen ...
Aman ben ne mutlu oldum bilseniz!!!

Kılık , kıyafet ganimet...oh oh diyorum!!!yardımın nerden geldiğini bilmiyor bu aile...çoğunlukla gece bırakıyoruz kolileri...Bilsinler de istemedik... mahcup olmasınlar dedik...

Günler geçiyor , sabah yürüyüşündeyim evin annesi kapını önünde beni görünce yüzüne bir tebesüüm yerleştirdi ve günaydın dedi;

Sağıma, soluma baktım benden başkası yoktu ortalıklarda...Günaydın dedim ;

Hızlı adımlarla uzaklaştım ordan...Ödüm koptu gelen yardımları bizden olduğunu öğrendi diyerek...İnsan utanır mı? yaptığı yardımdan ben mahcup oldum...Bilsin istemedim belki uzattığım yardım elini geri çevirecek diyerekten...

Eşime dedim; bu sefer dikkatli olalım uyuduktan sonra kapının önü koyalım yardım paketlerimizi...

Yürüşteyim garip ailemizin kapısının önünden geçmekteyim...Geçen zamanla üç beş komşu edinmiş kızlarını okula uğurlarken laflıyor ayaküstü onlarla...Biri yanlarından ayrıldı bana doğru gelmekte şahsen tanıyorum merhabalığımız yok...Gülümseyerek selamlaştı ve anlatmaya başladı....Duydun mu ???

__Neyi dedim sessizce...

__Aileye birilerini yardım da bulunmuş ve çok mutlu olmuşlar meleklerin varlığına gücüne inanmışlar...

__Ne güzel işte ...Hızlı adımlarla ilk kez selamlaştığım hanımın yanından ayrıldım....

Eve döndüğümde eşimi aramak oldu ilk işim bugün mü gidilecek alış verişe???Bizimkini boş ver...
Garip ailemizin alış verişini yapalım bu kez arife den önce girsin mutlulukları bayram neşesi evlerine...Yardım kolisini tekrar tekrar kontrol ettim...Harçlıklarını koydum zarfın içine kapattım kolinin ağzını iyicene....

Gece yarısı olmuştu haydi dedi;eşim çıktık yola... Kapının önünde sessiz adımlarla koyuyoruz kolileri son koliyi koydum...Arabaya biniyorum ki; perde arkasından biri güldü bana!!!Evin büyük kızıydı göz kırptım gülümseyerek güzel kıza...

Herkes bayram alış verişlerinde bu gariblerim ise karın doyurma derdinde...Hoş! her bayram cici giysiler alıp veriyoruz bu aileye.... Yinede kendi almana ne benzer...

__Kadın kocasından para istemiş adam son parasını yerdeki sofranın üzerine koymuş..Garip ana bakmış para, bir ytl miş...
Acı bir gülümseme kaplamış annenin suratını...Sormuş kocasına bu para benim mi? yoksa günlerdir harçlık isteyen ortan kızımın mı ?Anne kızına vermek istemiş, bir yeni türklirasını ve demiş arkasından garibim sevinsin....

Unutmayın ki, hep bir yerlerde yardım elini uzatmanızı bekleyen bir çok yürek var...yardım elimizi uzatarak bir çok üşümüş yüreği ısıtacağız...Sağlıklı, neşeli günlere...