Seviyo çıkmadı falımda

Nede güzel kokarlardı toprakta kaldıkları sürece
Aslında koparmaya elim varmazdı kıyamazdım
Ama sen utanır sevip sevmediğini belli etmezdin
Bir çıtlatsan papatya falına umut bağlamazdım

Son yaprağı olurdu aşkımın ilk habercisi.
Heyecan içerisinde yapraklarını kopartırdım
Seviyo muuu, sevmiyo mu korkusuyla
Sonuna yaklaşırken yüreğimi hoplatırdım

Şiir defterimin en baş köşesindeler şimdi
Yaşıyorlar gözyaşlarımla ıslandıkları sürece
Seni düşündüğümde hayat buluyorlar sanki
Koyu bir sohbete dalıyoruz hemen her gece