- Kategori
- Şiir
Sevmek insan olanı!..
Ay bulanmış günbatımı kızıllığına
geceye adım adım...
Dağlar titrek bir karanlığa teslim,
avaz avaz rakseder yıldızların silüetleri,
yitik bir şehrin alev kokulu düşlerinde uyutulur
kuytularda sır olmuş umut denen gülümseyişler.
Sevmek mi insan olanı?
Mülteci sınırlar ihlal etti içimdeki ay kokulu sevmek.
Oyyy turuncu eteklerinde günbatımını
karanlığına hemhal eden yüreğim!
Sevmek insan olanı!..