Sevmek sanattır

Aşk sanattır, sanat da aşk. İkisi de çaba, emek, ilgi, sevgi ve sabır ister. Sevenleri uçururlar, gönlümüz onlarla takar kanat. Aşk ve sanat yolu güllük gülistanlık değildir; taşlar, dikenler vardır, Tevfik Fikret’in Aşiyan yolu gibi bir yanı uçurum, bir yanı mezardır. Bu yolda her çileye katlanmak, güçlüklere göğüs germek, engelleri devirmek gerek.

Aşk eğilen belle, ağlayan gözle değil; doğru ve dik duruşumuzla, erdemli oluşumuzla aşk olur. Çıkarcılık, bencillik barınamaz onun yanında yöresinde, yalan dolan, ihanet, ikiyüzlülük yoktur onun geleneğinde töresinde. Aşkın güneşlidir gündüzü, ay ve yıldızlar eksik olmaz gecesinde. Kıskançlık ve kaprislerle karartmayalım onun aydınlık yüzünü.

Yaşamak özlemle, umutla anlam kazanır. Özlediği bir şey olmayan, umudunu yitiren, gelecekten bir şey beklemeyen kişi yaşıyor sayılır mı? Yaşıyor olsa bile renksiz, heyecansız yaşamaya yaşamak denilir mi? Bize yaşama umudu veren, hayatımızı renklendiren sanattır, aşktır. Sanat aşkla olur. Aşk olmayınca meşk olmaz sözü boşuna söylenmemiştir. Sevmek sanatı da sanatların en iyisi, en güzelidir. Sevgidir her işin başı, sevgidir insanın ekmeği aşı.

Sevgiliye sunacağımız en iyi hediye ona duyduğumuz sevgi, göstereceğimiz yakın ilgidir. Çiçek versek zamanla solar, giysi yıpranır, eskir ya da modası geçer. Biblo kırılır. Oysa sevginin, aşkın hiçbir zaman modası geçmez. İlgi, özveri ile beslemek, bakmak gerekir yalnız. Sevgi kurabiyesini iyi pişirmeli, altını yakmamalı, yağı, tuzu, şekeri eksik kalmamalı, malzemeden çalmamalı. Bu kurabiye tek başına yenilmez, yanında yâr olmalı, yerken gülmeli, gülüşmeli, göz göze gelmeli, bir de demli bir çay içmeli...

İşte o zaman mutluluğa doğru doludizgin koşar atımız, doruğa erişir sevmek sanatımız. Hep yeni kalır duygu ve düşünce hayatımız. Dünya durdukça yaşar aşkımız...

Gülün gülüşün, mutluluğu bölüşün, el ele tutuşun, gül bahçesine dönüşün.

***Erhan Tığlı***