Sevmeler çok şiddet yok olsun ...

Erzurum'un Hınıs ilçesinde yaşamakta olan yedi çocuklu bir ailenin babası, aile fertlerine şiddet uyguladığı tesbit edilince 23 yıl hapis cezasına çarptırılmış, Yargıtay da bu cezayı onamış. Olayın ortaya çıkışı da çocuklardan birinin intihara yeltenmesiyle olmuş. Uygulanacak olan ceza şu ana kadar verilen en büyük cezaymış aile içi şiddete. 

Televizyonda haberi izlerken içimden bir oohh çektim. İşte budur dedim. Adalet yerini bulmalı dedim. Düşünebiliyor musunuz yedi çocuk ve anne sudan nedenler üreten evin tek hakimi babadan sürekli şiddet görüyor, bedensel ve ruhsal sağlıkları bozuluyor. Bu suç cezasız kalmamalı elbet. Adalet sistemi işliyor ve babaya 23 yıl hapis cezası veriliyor. 

Buraya kadar her şey çok güzel, olması gerektiği gibi. Ama bir de madalyonun diğer yüzü var ki, o daha da vahim. Baba cezaevine girince ailenin geçim kaynağı kesiliveriyor. Anne ve çocuklar acz içerisinde ve habere konu oluyorlar. İfadeler aynen şöyle; " Bir babanın çocuklarına vurduğu iki tokatın karşılığı 23 yıl mı olmalı" diyorlar geçinemediklerini de belirterek. 

Haklılar kendi açılarından, umarım bu gibi durumlardan mağdur olanlara bir destek güç oluşturulabilir. 

Ne kadar acı bir durum değil mi? Bu çaresizlik değil midir kadına baş eğdiren, kadının bu çaresizliği değil midir ki, erkeğe, her türlü kötü davranışı yapma hakkına sahibim diye düşündüren. Yedirdiği bir lokma ekmeği burnundan getirinceye kadar eziyet ettiren... 

Ben şahsen anne ve kızının çaresizliklerinden dolayı yaptıklarını düşündüğüm savunmayı izlerken içim buruldu. Öyle ya burası Türkiye, benim güzel yurdum. Hala bazı bölgelerde kızlar yetiştirilirken " Kocandır, sever de döver de " diye öğüt verir anneler. Yeterki içi boşalmış ama dışarıya karşı süslü görünen o kutsal yapı bozulmasın. Kadınlar- çocuklar dövülmüş, hırpalanmış hatta sakat kalmış ne gam... 

Acaba diyorum, bu öğütlerle büyüyen kızlar bir eş ve anne olduklarında, bu davranışı normal algılayıp kendisine şiddet uygulayan kişiyi bir eş veya baba olarak sevmeye devam edebilirler mi? 

Sevmelerin çok, şiddetin yok olduğu bir yaşam en büyük özlemimiz olmasın. Her fert mutlu olmayı ve saygı görmeyi hakediyor çünkü... 01.04.2011 

Ayşegül HAYVAR