Sevmemek

Size de olur mu bilmiyorum. Biri vardır çok iyidir, mükemmeldir, harikadır, yardımseverdir. Yani bütün en-leri toplamıştır. Fakat sevemezsiniz bir türlü. Uzun uzun düşünürsünüz nedenini... Yok bulamazsınız. Bir de çevre iyice baskıyı arttırdı mı kaçaçak delik ararsınız. Hele doğrucu davutluk yapıp ciddi ciddi ''tamam çok iyi olabilir de ben sevmiyorum onu'' dediyseniz vay halinize. Artık bunun normal bir şey olduğunu ömrü billah anlatamazsınız. Anormal olarak kabul edilirsiniz.

İşte böyle durumlar insanı çıldırtmak için bire birdir. Başka hiçbir neden aramayın. Gidin bir odaya kapanın saçınızı, başınızı yolun. Kimse de '' Ya bir dakika durun. kimse kimseyi sevmek zorunda değil'' demez. Suçlayan gözlerle herkes size bakar. Ağzınızı her açışınızda herkes gardını almış bir şekilde sizi bekler. Bir anda dünyada tek başına kalmış bir kedi yavrusuna dönüşürsünüz. Yanlışlıkla olumsuz bir kelime çıktığı anda herkes bir pantere dönüşecekmiş gibi hissedersiniz. Bu yüzden o kişiye sürekli gülümsemek gerekir. O toplulukta oturan melek gibi kişi, herkes konuşmaya, başka şeylerle ilgilenmeye başladığında birdenbire değişmeye başlar. Fakat nasıl işse bu sizden başkası da fark etmez. Elindeki pembe asa koca bir çatala, başındaki hareler birer boynuza döner. Yine de konuşamazsınız. Çünkü herkes anında panter konumuna geçer.

Bazen de cidden çok iyi bir insandır, kalitelidir. Fakat malesef frekanslarınız uyuşmaz. Onun ilgi alanı farklıdır, sizinki farklı. Özel bir şeyinizi paylaşamazsınız. Sohbetinden zevk almazsınız. Yine de başınız sıkışsa gidip borç para isteyecek kadar değerleri sağlamdır. Ama dediğim gibi bir türlü aynı frekansı yakalayamazsınız. Yine herkes ayılır bayılır, siz nedense sevemezsiniz. Bu durumda da geçimsiz ve kıskanç olursunuz.

İnsanlar neden herkesin aynı şekilde sevinmesini, üzülmesini, ağlamasını, gülmesini, sevmesini isterler hiç anlayamıyorum.