Sevmeyin bizi

Toplumumuzda kadına yönelik şiddet bariz bir şekilde artmakta. Gün geçmiyor ki şiddete uğramış bir kadın haberi duymayalım. Ve kadın cinayetleri aldı başını gidiyor. Devletin bu konuya ciddi anlamda bir el atması lazım. Caydırıcı etki yapacak yasal düzenlemeleri bir an evvel çıkartıp yürürlüğe koyması gerek. Yoksa daha çok canlara kıyılacak. Ama görünen o ki, şu anda bir seçim atmosferine girildiğinden, böyle basit olaylarla ilgilenecek kimse bulunmamakta. O nedenle aman dikkatli olun sevgili hanımlar, dişlerinizi biraz daha sıkın, maazallah eşleri sinirlendirmeye gelmez, son kurban olmak istemeyiz herhalde. Ama kurban olduktan sonra da sevinilecek bir taraf var dikkat ettiniz mi? Sonrasında, yaşarken duymasak da, eşlerimizin bizi ne kadar çok sevdiğini dünya alemle birlikte ruhlarımız da öğreniyor(!) Nasıl mı? 

İşte son zamanların en dikkat çekici olaylarından biri; bıçak darbeleriyle öldürülen Ayşe Paşalı’nın katil zanlısı eşi İstikbal Yetkin bu gün 4. kez hakim karşısına çıkmış ve mahkemede “ 22 yıllık eşimdi, kendisini çok seviyorum “ demiş. 

Çok dokunaklı bir savunma yapmış. Haberi izlerken gözlerim yaşardı doğrusu.(!)… 

İyi de adama sormazlar mı bu nasıl sevgi diye. Doğrusu anlamakta güçlük çekiyorum. İnsan sevdiğine kıyar mı? Kıyarsa nasıl sever? Bu bir ruhsal bozukluk mudur? (Gerçi alınan doktor raporunda ruh sağlığının yerinde olduğunun ifade edildiği de haberde işlenmişti.) Çevremizde o kadar sık rastlanır bir durum oldu ki sari hastalık gibi yayılıyor, yayılıyor. Şiddet çığ gibi büyüyor, büyüyor. Önlem alınmazsa çığın altında çok hayatlar kararacak, toplum olarak çok zarar göreceğiz. 

Ve sonuç olarak diyorum ki kadına şiddet uygulayıp da sonrasında seviyorum adlı oyunu sahneye koyan oyunculara; 

Biz kadınları her şeyden önce bir insan olarak görmeyecekseniz SEVMEYİN BİZİ,  

Sizin sevgi dediğiniz şey ölümle eşdeğer ise, lütfen bu hastalıklı sevginizden mahrum bırakın bizi,  

Sevgisiz yaşama hakkımızı kullanmak istiyoruz, ne olur SEVMEYİN BİZİ… 

Ayşegül HAYVAR