Sevmiyorum artık seni İstanbul

Eskiden güzeldi boğaz

Denizin kirli, yağmurun deli.

Sığınacak limanım yok.

Sevmiyorum artık seni İstanbul

* * * * * * *

Ne havana güvenilir ne suyuna,

Ne rüzgarına, ne yağmuruna,

Ne adamına, ne kadınına.

Sevmiyorum artık seni İstanbul

* * * * * * *

Nerede ilk zamanki ümitlerim,

Hangi kıyılara sürükledi rüzgarlar,

Sen benim umut iklimimi değiştirdin,

Sevmiyorum artık seni İstanbul

* * * * * * *

Gönül denizimde yakamozlar yok artık.

Boğazın derinliklerine gömüldü umutlarım.

Sanma ki bir daha, kurtuluşun kutlarım,

Sevmiyorum artık seni İstanbul.

* * * * * * *

Dinmiyor içimde yangınlar, alev gün boyu,

Yüreğimdeki akıntı, sanki boğazın suyu.

Şimdi yaşlı bir çınar gibi yorgun kalbim.

Sevmiyorum artık seni İstanbul.

* * * * * * *

Önceden bilemezdim kaderin yazgısını.

Yosunun taşa sarıldığı gibi, sarılmıştım ben sana.

Ben ne umdum, sen ne verdin bana.

Sevmiyorum artık seni İstanbul.

* * * * * * *

Ayağa kalktıkça hep çelme taktın.

Onca kalabalığın içinde yalnız bıraktın.

Ben seni hep kucakladım, söyle sana ne yaptım.

Sevmiyorum artık seni İstanbul.

Saadettin Güven

İstanbul