Şeylerin Sırası

Gazanfer ERYÜKSEL

 

 I

Şeylerin sıralı olması zamanın ırmağında devinen hayatların doğasıdır. “Bazı şiirler bekler bazı yaşları” diyen Behçet Necatigil de bu gerçekliği kayıt düşer. 

Şeylerin sırası şaştığında –iç ve dış dinamiğin etkileşimi- dönüp en baştan başlamak, insan-zaman-doğa üçgeninin iç açılarının yeniden çizilmesidir. Yeni acılar olsa da bedeli…

 

 II

“Aynı nehirde iki kez yıkanılmaz” diyen Efesli Herakleitos (M.Ö. 535? – 475) hem içinde hem de dışındadır akan ırmağım...

 

İç ve dış dinamik değiştiğinden, yürünen sürecin aynı sırayı izlediğini düşünseniz de bir öncesiyle örtüşmesi imkânsızdır. 

 

Ah bilinçaltının resimleri… Sobalı bir evde kış… Yeni yürümeye başlayan çocuk “Cıs…” diye uyarılır. “Cıs…” 

 

Onca uyarıya karşın sobada elini yakan çocuğun acılı çığlığı sarar odayı. 

 

Aynı evde yaz… Sobanın boruları sökülmüş, üstüne ihtimal dantel bir örtü konulmuştur. Ve hatta bir saksı da çiçek… 

 

Sobaya bakan çocuk “Cıs…” der, “Cıs…” 

 

 III

"Şiirin girmediği yere karanlık girer. Şiirin olmadığı her yeri karanlık kaplar." 

"İnsan var oldukça, şiir hep gelip bizi bir yerimizden yakalayıp bize insan olduğumuzu hatırlatacak." 

"Bir piyanist gibi ellerim ceplerimdeyken de bakışlarımla ve ellerimi oynatarak çizmeyi sürdürebilirim." 

"... yıllardır çizdiklerimi bir çakıl taşını denize atar gibi fırlatıyorum. Taş suya değince küçük bir ses çıkarıyor. Sonra derin bir sessizlik. Ben tekrar çizerek küçük taşlar hazırlıyorum fırlatmak için. Demek ki sudaki balıklar çizgilerime bakıyor."

Selçuk Demirel. (Eray Ak ile yaptığı söyleşi. 28 Ocak 2016, Cumhuriyet Kitap.)

 

 IV

"Şiir, sürüp giden uykusuzluktan beslenir."

René Char.

 

V

Ne denli sorgulasak da nedenini, niçinini zamanın

hep eksik kalacaktır bir şeyler…

 

 VI

Olgular, anlatılarla yeniden var olur. Onu oluşturan toplum (doğa, birey, zaman üçgeni) o anlatıyla kendi varlığını kutsar ve çokluk bilmeden yapar bunu. Sonsuza yolculuk… 

 

Yolculuk, yol hâli, kaçınılmaz olarak değişimi içerse de anlatı, “değişende değişmeyen, ölümü yener hâlince…

 

 VII

Harman olduğu yerdeydik

Zulümle, ölümün

Kalbinde Anadolu'nun...

 

Ağaçlardan topladılar

Lime lime olmuş

Etlerimizi...

 

Çığlıklarını

Canlı meşale olanların

Duysanız da ah 

Gelemediniz...

 

Acılardı kanatan 

Saklısını zamanın

Ağıtlarca...