Şeytan içimi dürtmeye başlamıştı!

Kurultaydan bu yana herkes gibi ben de Gürsel Tekin’in genel başkan yardımcısı olacağını umarak beklemiştim. Hatta emindim. Partiye çok emeği geçmiş örgütten birisinin, hak ettiği bir yerde olacağı düşüncesi ile sevinmiştim bile.

İlk heyecanlar, coşkular geçtikten sonra daha mantıklı düşünüp bir değerlendirme yapmıştım. Şimdilik bu görevi üstlenmeyip il başkanı olarak İstanbul’da kalmasının daha iyi olacağı düşüncesi bende ağır basmıştı.

Nedenine gelince, İstanbul’da il başkanı olarak çok verimli işler yapmış, ilk başta örgütü sahiplenmiş ve örgütün sevgisini kazanmıştı. Örgüt ondan aldığı pozitif ışıkla var gücü ile çalışmaya başlamış, başarılı olmuştu. Sayın Kılıçdaroğlu ile adım, adım birlikte dolaşmışlar, gerek varoşlarda gerekse kent sakinleri tarafından çok sevilmişlerdi.

Birlikte çok güçlüydüler.

Anakent seçimlerini ışıkların karartılması ve bilgisayar şifre kırmaları ile kıl payı kaçırmıştık.

Onları her yerde, her etkinlikte, halkın içerisinde birlikte görmeye alışmıştık bizde. Partimiz için elinden gelenin en güzelini yapıyor, partimize yeni üyelerin katılımını sağlamakla kalmıyor, panellerle, AKP nin açıklarını çıkartmakla kamuyu bilgilendiriyordu. İlde bilge adamlar, dalında pir olmuş profesörlerle komisyon kurmuş harıl, harıl çalışıyordu.

Düşünüyorum da, gecesini gündüzüne katıp oradan oraya koşturması onu bayağı çökertmişti. Kendine, ailesine zaman dahi ayırmadan iktidar yolunu açmak için her yerde oluyor ve halk ile bütünleşiyordu. Oldukça zayıflamış, saçlarında kırlar oluşmaya başlamıştı.

*****

Bugün (29 Mayıs 2010) CHP de MYK toplantısında görev dağılımı yapılacağı saatlerde İst. İl binamızda İlçe Kadın Kolları Başkanları toplantısındaydım. Biraz dalgındım ve toplantıyı doğru dürüst takip edemiyordum.

Aklım MYK daydı. Ne olacaktı acaba?

Kendimle ister istemez çelişkiye düşmüştüm.

Yüreğimin yarısı Gürsel Başkanın örgütten sorumlu genel başkan yardımcısı olmasını istiyor, diğer yarısı da belki bencilce, onun seçimlere kadar İstanbul Örgütünün başında olmasını istiyordu.

Biz toplantıdayken genel başkan yardımcısı olması şöyle dursun, MYK ya bile girememiş olduğu haberini aldık.

O an inanın, büyük bir üzüntü duydum.

Eh! İşte insanoğluyuz. Bazen duygularımıza yenilebiliyoruz.

Sanki onun İstanbul’da kalmasını isteyen ben değilmişim gibi, isyanları oynadım ve ona büyük haksızlık yapıldığını düşünmeye başladım.

Şeytan içimi dürtmeye başlamıştı. Aklımdan bir sürü düşünceler geçti, bazı kişilere çok kızdım.

Onun genel başkan yardımcısı olması anasının ak sütü gibi helaldi, filan falan.

İlk panikten sonra şeytanın beni esir almasına izin vermedim.

Çünkü karamsar ve güzel duygular arasında met cezirleri yaşıyordum sanki.

Ne yaptım, ettim içimdeki şeytanı def edip, mantıklı olmaya çalıştım.

Sakinleştim.

Sayın Kılçdaroğlu ona İstanbul’a dönmesini söylemiş. Elbette bir şeyler düşünmüştür diye içimden geçirmeye başladım.

Tabi ya! Seçimlere şunun şurasına ne kalmıştı.

Bu seçimi mutlaka almalı iktidar olmalıyız.

İstanbul çok önemlidir.

Öyleyse Gürsel Tekin örgütünün başında olmalı ve çalışmalarına devam etmelidir.

Sayın Kılıçdaroğlu da böyle düşünmüştür sanırım.

Bugünlerde yapılan araştırmalarda oylarımızın neredeyse AKP yi geçmiş durumda olduğunu görüyoruz.

CHP. Gümbür, gümbür geliyor.

Gürsel başkan örgütü bırakmamalıdır.

Bizler daha çok çalışmalıyız ve iktidar yolunda koşmalıyız.

O zaman seçimlerde İstanbul Milletvekili çıkartırız il başkanımızı. MYK ya da girer, genel başkan yardımcısı da olur .

Oh be! Nihayet rahatladım.

En doğrusu budur değil mi?