Seyyah olup uçmak

yorgunkalemim

Azerbeycan semalarında,

Tek kişilik yolcuyum dostluğa

Seyyah olur dolaşırım ben,

Güzeli görür, canlıyı sever,

Sevgiyle coşar, şelale gibi akarım…

Kâh dost bahçelerinde,

Rüzgâra kapılan yaprağım ben.

Tüm renkleri görür,

Manasını çözmeye çalışır,

Gezerek yaşarım hayatı,

Bilirim her adım yeni bir deneyim,

Bilinmeyene açılan gizemli yollar.

Ruhumu sarar bu fırtınalar…

Beni sürükleyen, yolculuk başlar,

Gördüğüm her değişik yaşam da,

Ruhum biraz daha büyür, olgunlaşır...

Serüvendir her yeni diyara uçmak,

Aydınlığa giden bir köprü gibi

Hayranlığın etkisinde kalırım,

Görmediğim yerlere vardıkça

Yaşarım; ülkenin tarih ve kültürünü,

Ahengin tılsımında yaşarım günü,

Güneyden kuzeye, doğudan batıya

Gidilen yolar, bilmediğim topraklar…

Yeni yerler gördükçe, keşfettikçe hayatı

Mimarisi, kültürü, parkı bahçesi ile

Resmetmek gelir içimden kare, kare.

Yazarak hatta bu yolculuk hikâyemi,

Hayata bırakmak istedim bu güzel duyguları…

Gezmek gelişmektir, görmektir.

Yaşamaktır hayatın renklerini

Bakış açısıdır, kültürleri tanimaktir

Bir bahçede, güllerin arasında,

Dostlar bulmak, duyguları paylaşmak,

Keşfetmektir bilmediğin yerleri.

Görmektir aslında başka pencerelerden,

Tatmaktır başka farklı lezzetleri

Ne güzeldir, bu alemde seyyah olup uçmak…

Yorgun Kalemim

Merhaba Sevgili Okurlarım; Kendimden bahsetmek istiyorum. 1954 yılında Karamanın Esentepe köyünde..