Seyyar Tatlıcı Muzaffer Amca

Küçükmüşüm.

Hatırlamıyorum elbette.

Bir seyyar tatlıcının arkasına takılıp gitmişim.

Çocukluk bu ya, dönen tekerleklere mi dalmıştım yoksa bana verdiği tatlılar için mi vazgeçmemiştim peşinden gitmeye, bilemem.

İlçe hoparlörlerinden adım anons edilmiş. İlk meşhurluğum o zamandan yani...

"Üzerinde sarı palto olan, beş yaşlarında erkek çocuğu".

Kayıp çocuk ilanı.

Tanıdığımız herkes seferber olmuş. Üç beş saat sonra tatlıcı duymuş anonsu ve beni belediyeye götürmüş.

Seyyar tatlıcı Muzaffer Amca.

Seyyar arabasıyla hayatımın en güzel halka tatlılarını satan Muzaffer Amca...

Geçen bayram gördüm onu en son. Bayram namazı çıkışında tatlı satıyordu. Üç tekerlekli, cam dolaplı, mavi boyalı, eski model arabasıyla.

Nerede bir topluluk görse dalardı aralarına;

“taaaatlıcı”

Dün yirmi beş bin kişi toplanmış doğduğum ilçede.

Bir şehit cenazesinde.

Seyyar tatlıcı Muzaffer Amca da vardı kalabalığın en önünde. Eksik kalır mı hiç...

Ama bu kez mavi boyalı arabası yoktu.

Kırmızıydı önünde durduğu tabutun rengi.

Seyyar tatlıcı Muzaffer Amcanın oğlu kırk birinci şehidi olmuş doğduğum ilçenin.

Alizarin'den saygılarla...