Sıcak günlere yağmurlu anılar

Bazen hiçbir şey yolunda gitmez sürmez evlilikler, genelde kadın çocukları alır kanatları altına, hatta bunun için pek çok şeyden vazgeçer hele birde çocuklar küçükse… yandı gülüm keten helva..

Gözü görmez kadının tüm bunları, elbet tam tersi durumlarda olur ama anne çoğunluk yanındadır kuzularının.

Yağmurlu bir İzmir akşamı, dışarıdakiler bir an önce evlerine gitmek için koşar adımlarla suların içine bata çıka ilerlerken Semiha, ocakta kaynayan mis kokulu tarhana çorbasının altını söndürdü, çekmeceden kaşıkları raftan tabakları aldı içerde derslerine çalışan iki kuzusuna seslendi;

-Haydi çocuklar sofrayı kuralım, çok acıktım ben bugün.

Çarçabuk hazırlandı sofra, dumanı tüten çorbaya keyifle daldırdılar kaşığı..

Çok değil bir sene kadar olmuştu baba ocağına sığınalı, üzülmüştü baba; kızı ve torunlarının yuvalarının dağılmasına sevgi ile kucaklamıştı ama beklide birazda fazla üzülmüştü sanırım birkaç ay sonra geçirdiği rahatsızlık sonucu bırakıp gitmişti onları ama onlara sımsıcak bir yuva bırakarak.

Dışarıya baktı kadın, yağmur gitgide hızını artırmıştı, dışarıda olanları düşündü, yutkundu titreyen sesi ile şevkatle seslendi kuzularına..

-Ne kadar zenginiz değil mi çocuklarım dedi, belki sadece çorbamız var ama üzerimizde bizi yağmurdan rüzgardan koruyan bir çatımız, kupkuru giysilerimiz ve sağlıklı bir vücudumuz ve birbirimize olan sevgimiz var…

Bir an düşündü çocuklar, gözleri sevinçle parladı, "haklısın anneciğim" dediler

Ve o gece o zenginlikle huzur içinde uykuya daldılar…

O yağmurlu gün hiç unutulmadı nedense, kimi zaman hayatın olumsuzlukları karşısında kendini kötü hissettikleri anda o sıcacık çorba, üstlerini örten o çatı ve kupkuru giysileri akıllarına getirip, daha farklı baktılar yaşama…

Dileyen bu güzel anı aklına getirebilir, ücret talep edilmez… sevgi ile kalın